‘De enige manier om het koploper HSG nog lastig te maken is om op 11 april met 2-6 te winnen van Caïssa 4.’ Dat had ik mijn spelers voorgehouden. HSG zou ongetwijfeld thuis met ruime cijfers winnen tegen Almere 2 en om de aansluiting te houden zouden wij daarom ook met ruime cijfers moeten winnen in Amsterdam. Geen eenvoudige opgave tegen een team waar we vorig jaar nog gelijk tegen speelde. En Jesper moest weer invallen in het eerste.
Maar BSG 2 toonde opnieuw veerkracht! Het begon bij Sjoerd. Als je niet goed keek dacht je dat Sjoerd geen tegenstander had, want tegen over hem zat een klein jongetje dat amper boven de tafelrand uitkwam. De 12-jarige Maarten Hoeneveld is ongetwijfeld een talent, maar Sjoerd was een aantal maten te groot voor hem. Binnen een half uur was duidelijk dat het eerste punt voor ons zou zijn.
Het tweede punt kwam op conto van Frans, die de piano spelende en boeken schrijvende oud-politicus Roel van Duijn liet zien hoe je positioneel voordeel verzilvert.
Theo bracht het derde punt op het scorebord. De scherpe opening speelde Theo met ‘schwung’ en daarmee bracht hij zijn tegenstander op de knieën.
Tom scoorde het vierde punt door een overtuigende eindspeltechniek.
Vier remises waren vervolgens genoeg voor een 2-6 overwinning. En zo geschiedde. Maar dat klinkt toch simpeler dan wat er op de 64 velden gebeurde. Ruben gaf zijn tegenstander geen ruimte om zijn voet tussen de deur van de zwarte stelling te plaatsen en maakte zo gecontroleerd remise. Maar op de overige borden was er meer spel.
Bij Remmelt was vuurwerk te zien. Hij speelde de opening goed en verwierf beslissend voordeel in het middenspel. In die fase had hij op meerdere momenten de partij kunnen winnen, soms in studie-achtige stijl, zo maakte de machine na afloop duidelijk. Maar je moet het als gewoon mens wel allemaal zien natuurlijk.
Coen besloot echter doodleuk om een zwakte te creëren op e6 waar de witspeler een (bijna) dodelijk paard kon planten. Maar toen was het tijd voor Coen om zijn ware kracht te openbaren. Hij ging er eens goed voor zitten en wist het wit nog zo lastig te maken dat deze in het eindspel zelfs remise aanbood. Coen zou Coen niet zijn wanneer hij dit aanbod, op nadrukkelijk verzoek van zijn teamleider, had aangenomen. Natuurlijk niet! Als Coen nog maar de allerkleinste mogelijkheid ziet voor enig spel dan gaat hij er voor, ook als dat niet erg reëel is, zoals in dit geval. Gelukkig zat er nog een herhaling van zetten in.
Die remise was namelijk hard nodig om bij het eindresultaat te komen. Want we waren niet helemaal zeker over de afloop van Chris zijn partij. Chris leek zijn tegenstander onder de voet te lopen in het middenspel, maar hij mistte een (niet geheel eenvoudige) winnende voortzetting en verspeelde vervolgens zijn voordeel door in tijdnood een grote afruil te beginnen waardoor zijn tegenstander weer kansen kreeg. Chris verloor een pion en moest toen nog een eindspel keepen, maar dat lukte uiteindelijk wel.
Een mooie, ruime overwinning dus. Maar ook de Hilversummers wonnen met dezelfde cijfers, waardoor we op drie bordpunten afstand blijven. Daarmee lijkt HSG onbereikbaar geworden. Of toch niet?
Voor de uitslagen en de stand klik door naar KNSB klasse 3D.
