BSG 3 – De Rode Loper 1 (9 december 2015, verslag door Theo Slisser): “Bloed, Zweet en helaas Tranen” en een 5 -3 nederlaag
Om even over half acht zat iedereen achter zijn bord. De strijd kon beginnen, twee teams met ambitie. Het werd een avond/nacht met spanningen over en weer. Na dinsdag PSV, nu dus BSG 3. Al snel kwamen de eerste verrassingen op enkele borden, waarvan die van Timon (zwart) er wel uit sprong. Zijn tegenstander liet met de keuze voor het Blackmar-Diemer-Gambit (1. d4, d5 2. e4, de4: 3. Pc3, Pf6 4. f3) blijken niet bang te zijn voor verwikkelingen. Timon ging op het pionoffer in met 4.., ef3:, maar moest al na enkele zetten constateren, dat het alles of niets zou worden. Het witte paard op e5 (b)leek een onneembare kracht . Timon overzag wel een goede verdediging en zocht zijn heil in een tactische tegenaanval, die niet juist was en een 1-0 achterstand was een feit. Dat was een tegenvaller, maar gelukkig leken Sjoerd (w) en Iskander (w) aan de topborden te zorgen voor nog wat optimisme en wist Ruben (w) in een op het oog hopeloze tijdnood een kostbaar punt binnen te slepen.
Rob van Swinderen (z) en Rob Disselhoff (z) kwamen bevredigend uit de opening, maar beide lieten het vanaf dat moment afweten. Pionverlies op beide borden was m.i. te voorkomen, mogelijk dat de spanning iets te hoog werd. Gelukkig wist Rob D. wat compensatie te krijgen, maar was het met de andere Rob snel gebeurd. In die fase van de wedstrijd liet Iskander zien, dat met subtiele manoeuvres veel te bereiken is: een beslissende aanval tegen Seth van der Vegt. De eindcombinatie mocht er zijn (zie diagram).
De stand was toen 2 – 2. Sjoerd, Rob D., Bert K. en Bert B. zouden het verschil moeten maken. Sjoerd leek naar een overwinning te lonken, maar op het cruciale moment miste hij met de zet 45 Lc5:+ gevolgd door La6 en Pd3 de winst, nu moest hij genoegen nemen met een remise tegen Henk Dissel (zie diagram).
Bert K. had een stelling die nog alle kanten op kon, maar meer dan remise zat er helaas niet in. Zijn remise-aanbod werd aangenomen. Rob leek terug te komen uit een schijnbaar mindere stelling, maar de kwaliteitswinst werd door zijn tegenstander gecompenseerd door een aantal pionnen, die uiteindelijk de doorslag gaven.
Met nog 1 partij te spelen was de stand 4 – 3. Zo spannend als het begon met de partij van Timon, zo spannend eindigde het ook met de partij van Bert B (z), die zich had ingelaten op de Siciliaanse Najdorf-variant., die bekend staat om zijn vele tactische mogelijkheden (zowel voor wit als voor zwart). Op het scherp van de snede wist Bert de strijd gaande te houden, maar het kostte hem veel, te veel tijd en dat was dan ook de beslissende factor voor de uitslag: verlies en daarmee kwam de eindstand op 5 – 3 in het voordeel van De Rode Loper 1:
Als teamleider deze keer vergezeld door Rein Brouwer heb ik wel weer ervaren dat het aan de kant staan vaak meer spanning oproept, dan achter dat ene bord te zitten. Er was aan alle borden veel te beleven, niet altijd in positieve zin. Tijdnoodfases (Ruben, Bert Balke), fouten (Rob van S, Sjoerd, Rob D.), maar ook leuke combinaties (Iskander). Hoewel PSV het goede voorbeeld gaf door in de laatste minuten de winst binnen te slepen, was dat ons niet gegund. Alles overdenkend had de uitslag ook andersom kunnen zijn, maar ja dan verval je al snel in als, als, als, als …. We kunnen nog steeds in de top mee blijven doen, maar dan moeten we de komende wedstrijden wel op volle sterkte aan kunnen treden, en wel met iets meer geluk.
De terugreis met die kater werd ook nog eens negatief beïnvloed door zowel de haast om de laatste trein te kunnen halen als door de wat klantonvriendelijke wijze waarop je door het NS-personeel werd te woord gestaan, waardoor Bert (80 jaar) terug werd verwezen naar de incheck-paal in de centrale hal en fysiek wat gehandicapt na een flinke eindsprint nog net de trein haalde.
De individuele uitslagen kunt u hier vinden.
