De gezamenlijke eindronde in Bunschoten op donderdag 19 Mei was een leuke afsluiting van het seizoen. Het scoreverloop werd naar mate het einde naderde steeds grilliger. Welke kant het dubbeltje zou vallen, was niet te voorspellen.
Het was Eddy’s partij, die de spanning erin hield. Het was de laatste partij van de avond en bij een stand van 3,5 – 3,5 zou de tijdnood wel eens de beslissende factor kunnen gaan worden. Het was of zijn tegenstander mijn gedachten had gehoord, want prompt deed hij een damezet (zie analyse)
die de spanning deed ontladen. Een regelrechte blunder, die Eddy (z) de gelegenheid gaf met een dame meer door te spelen. Zo ver kwam het niet, want zijn tegenstander gaf meteen op. Dus werd het 3,5 – 4,5 in ons voordeel.
Een korte impressie van de overige partijen laat zien, dat het geen gemakkelijke avond is geweest. Aan bord 1 speelde Ruben (w) tegen hun topspeler Paul Bekkers. Zoals gewoonlijk kwam Ruben in tijdnood, maar het moet gezegd worden dat hij naar vermogen partij heeft gegeven en dat hij eervol kan terugkijken op zijn partij. Het werd uiteindelijk een nederlaag.
Iskander (z) had het aan het 2e bord ook niet makkelijk. In een of meer symmetrische centrumstand bood zijn tegenstander remise aan, hetgeen hij terecht aannam. Aan bord 3 speelde Sjoerd(w) tegen een tegenstander die hij liever niet had gehad. Daar kwam nog bij dat die tegenstander bijna een uur later binnen kwam en misschien de suggestie opriep in tijdnood snel in de fout te gaan. Sjoerd speelde 1. e4 en kreeg een Caro-Kan op het bord, zoals hij had verwacht. Zijn tegenstander was een groot kenner van deze opening. Misschien was het (achteraf) verstandiger geweest met 1. c4 te beginnen. Nu werd hij verrast door een zwarte opstelling, waarvan hij niet alle finesses kende. Na een wat ongelukkige damezet (Db1) kon hij wel opgeven. Wat een paar zetten later ook gebeurde. Een half punt aan de eerste 3 borden was tot nu toe niet vertoond en leek een voorbode van een naderende nederlaag.
Aan de laatste 4 borden ging het allemaal wat soepeler. Rob Tijssens kwam met een vrijpion op d6 en wist vervolgens in no time na een kwaliteitswinst de partij in zijn voordeel te beëindigen. Florian bleef niet achter, want ook hij kwam met een vrijpion (op c6) ondersteund dit keer door zijn koning de zwarte stelling binnen vallen. Dit was genoeg om zijn tegenstander tot overgave te dwingen.
Met nog 3 borden voor de boeg en bij een stand van 2,5 – 2,5 wist onze jeugdige debutant Tom Berkelmans de stand in ons voordeel om te buigen, maar zag Rob van Swinderen (z) door de bomen het bos niet meer en werd het 3,5 – 3,5. Tom (z) vond het juiste plan tegen de opstelling van zijn tegenstander (breken met b6 en a5). Het leek erop dat hij zijn tegenstander snel tot overgave zou dwingen, maar de keuze voor het spelen van een eindspel met een pion meer had zijn voorkeur (zie partij).
Na winst van een 2e pion was het een kwestie van techniek (en dat ging hem ook goed af). De eindcombinatie met de doorstoot van de h-pion was winnend. Rob van S. leek met zwart (KI) een aardige stelling te hebben, maar vond niet het juiste plan om zijn tegenstander terug te dringen en moest ook met de naderende tijdnood zich gewonnen geven. De stand was toen 3,5 – 3,5.
Hoe het eindigde vindt u aan het begin van dit verslag. De totaaluitslag vindt U op de website van SGS.
Met de derde plaats kan BSG 3 terugzien op een bevredigend seizoen. Het meedraaien in de promotiestrijd was onze doelstelling , maar gedurende de competitie bleken En Passant en De Rode Loper net een maatje te groot. Deze 2 ploegen ontmoetten we al in de eerste 3 ronden. Vanuit die achterstandspositie hebben we vervolgens wel een inhaalrace ingezet door alle overige zes wedstrijden te winnen, maar ja als de concurrenten onvoldoende steken laten vallen, dan kan je winnen wat je wil, maar kom je er toch niet voorbij.
Teamleider en verslaggever, Theo Slisser.
