Het zat allemaal niet mee, maar het mocht ook niet zo zijn. De uitwedstrijd tegen Lekstroom 1 kende een moeizame voorbereiding. Vijf afwezigen i.v.m. vakantieplanning, werk- en studieverplichtingen, en van de vervangers moest op het laatste moment nog één wegens ziekte afzeggen. Uiteindelijk was Rik Weidema bereid op de speeldag een privéafspraak op te schuiven en het mogelijk te maken met een achttal naar Nieuwegein af te reizen. Lekstroom verscheen daarentegen wel op volle oorlogssterkte.
Vijf spelers vertrokken wat vroeger om aan te leggen bij een Spaanse tapasbar in Nieuwegein voorafgaand aan de wedstrijd. Voor herhaling aan te bevelen, hoewel de uitslag daar helaas geen positief verband mee hield.
En dan de wedstrijd. Ik heb het hele seizoen niet zo’n spannende strijd meegemaakt. Het begon al aan het eerste bord waar Iskander hun sterspeler Frank Lommers (2145) moest proberen af te stoppen. In de opening ging het echter enigszins mis met het bestrijden van een Draak, maar niettemin leek Iskander tegenkansen op de koningsvleugel te krijgen. De zwartspeler kende de tactische kantjes van de Draak, gaf Iskander geen kans en besloot met een winnende aanval.
Aan bord 2 moest Bert het opnemen tegen Colijn Wakkee. Het ging een hele tijd goed, maar in de afwikkeling naar een eindspel was het duidelijk dat Bert het moeilijk had. Zijn tegenstander zette zijn voordeel om in een vol punt.
Ruben (3) speelde een Klassiek Damegambiet en hield daar een klein voordeel aan over, maar ook hier ging het niet de goede kant op en wist Ruben in de tijdnoodfase niet het juiste antwoord te vinden op de aanpak van zijn tegenstander. Overigens een eindfase (laatste partij) met veel publiek, dat meeleefde alsof Feyenoord wel of niet kampioen zou worden. Ruben zag in de auto op de terugweg, dat hij ergens Dg5 had moeten spelen. Wie weet was alles dan goed afgelopen.
Drie nullen aan de eerste drie borden! Zou het 8–0 worden? Dat was gelukkig al niet meer mogelijk, want al in een heel vroeg stadium hadden de invallers drie halfjes binnengehaald. Rik (8) en Kees Jan (4) hadden besloten een remiseaanbod te accepteren c.q. voor te stellen, even later gevolgd door een remise van Melchior (7). In alle drie de partijen werd besloten niet door te spelen en het zekere voor het onzekere te nemen.
Aan de borden 5 en 6 leek het in beide gevallen de goede kant op te gaan. Tom veroverde al vrij snel na de opening een tweetal pionnen (wel een dubbelpion) en leek rechtstreeks op een overwinning af te stevenen. Zijn tegenstander maakte het hem echter niet eenvoudig en geleidelijk aan leek de overwinning er niet meer in te zitten. Tom zelf geloofde er nog steeds in en wikkelde koel af naar een dame-eindspel, dat gewonnen was. In tijdnood vond Tom echter niet de juiste damezet en moest uiteindelijk genoegen nemen met remise door eeuwig schaak.
Laat het een troost zijn, dat Toms partij één van de interessantste partijen was.
Ik zou Florian (6) tekort doen als hij niet in het zonnetje gezet zou worden. Al vrij vroeg was de partijontwikkeling duidelijk in het voordeel van Florian. Met een pionoffer op de damevleugel kreeg hij het initiatief. Witspeler Arie Post verdedigde zich actief, maar Florian speelde in die fase niet op zijn sterkst en even leek het zelfs of de witte b-pion een storende factor zou worden. In beider tijdnood wist Florian zijn kansen te benutten en na stukwinst de partij te winnen.
Het was helaas de enige winstpartij aan onze kant. De score aan de laatste 5 borden was 60%. De top 3 van Lekstroom was de allesbepalende factor.
Met vier remises en één winstpartij werd de eindstand 5–3 in het voordeel van Lekstroom, hoewel een 4–4 meer in overeenstemming was met het spelverloop op de borden. Door de nederlaag verspeelden we een kleine kans om nog voor promotie in aanmerking te komen.
De volgende en laatste wedstrijd is tegen Hoogland 2 op 11 mei. De wedstrijd wordt gespeeld in een gezamenlijke eindronde bij Paul Keres in Utrecht.
Lekstroom 1 (1868) – BSG 3 (1788) 5-3
1. Frank Lommers (2145) – Iskander Schrijvers (1968) 1-0
2. Colijn Wakkee (1996) – Bert Kieboom (1862) 1-0
3. Aart Baas (1946) – Ruben Piël (1862) 1-0
4. Charlotte Moons (1864) – Kees Jan van Dolder (1873) ½-½
5. Mitchel Wallace (1826) – Tom Berkelmans (1344) ½-½
6. Arie Post (1743) – Florian Wagener (1870) 0-1
7. Jan Stoutenbeek (1699) – Melchior Brandenburg (1706) ½-½
8. Jan Jansen (1721) – Rik Weidema (1820) ½-½
Theo Slisser (de teleurgestelde teamleider)
