BSG 2 is de eerste competitieronde begonnen met een gelijkspel tegen VAS uit Amsterdam. Officieel een uitwedstrijd voor ons, maar Amsterdam ligt om de hoek. Een klein stukje met de trein van Bussum naar Amsterdam Muiderpoort, drie haltes met de tram en vijf minuten lopen. En Coen, Frans en Timon wonen in Amsterdam en Diemen, dus die namen de fiets. Een stuk dichterbij dan de wedstrijden tegen Nijmegen en Enschede vorig jaar!
Jesper speelde met wit een gezonde opbouw tegen Victor Hendriks, kopman van VAS met een rating van 2239 die iets hoger is dan die van Jesper zelf. De dames gingen van het bord waarna Hendriks remise aanbood. Na een kort overleg tussen Jesper en mij, besloot Jesper om het aan te nemen. Kort daarna was ook de partij van Coen ten einde. Hij won met zwart van Khoi Pham. Je kunt Coen beter niet toestaan om een dame op g5, een paard op f4 en een toren op de halfopen f-lijn te plaatsen. Je weet zeker dat je dan een zware aanval te verduren krijgt. Zo ging het ook nu en Coen kon een punt optekenen.
Daarna speelde ik remise met zwart tegen Pim Ghijsen. Wit speelde een London system (1. d4, gevolgd door 2. Pf3 en 3. Lf4). Dat is een solide opstelling voor wit, waar een niet oplettende zwartspeler ten onder kan gaan in een koningsaanval (Pe5, f4, Ld3, enzovoorts). Ik lette goed op en bereikte gelijkspel, maar ook niet meer dan dat. Zo stond het 1-2 in ons voordeel.
Een rondje langs de borden op dat moment gaf het volgende beeld. Frans stond iets beter, Yme stond beter, Rein stond beter, Tom iets minder en Timons stelling was moeilijk in te schatten. Dat was het moment dat ik een kleine overwinning rook, maar ik was te vroeg.
Tom kreeg zijn loper op c8 en toren op a8 niet in het spel. Ook kwam hij in tijdnood. Ed Baarslag gaf de stelling niet meer uit handen en Tom moest opgeven. Timon speelde met zwart tegen Morrison Lesger. Hij had een stuk geofferd en kreeg daarvoor een aanval over de h-lijn. Misschien had hij zijn stuk moeten terugwinnen, al had wit daarna de betere kansen gehad. In de partij speelde Timon op de aanval, maar verloor. Zo stonden we 3-2 achter.
Yme speelde met wit een scherpe partij tegen David Kleeman. Een Siciliaan zonder a6 voor zwart. Grappig genoeg heeft Yme in de partij zowel Pb5 als Lxa7 gespeeld, wat na a6 onmogelijk was geweest. Ergens won Yme een stuk, maar het was een scherpe stelling en hij had weinig tijd. Gelukkig vond hij steeds de goede zetten en zo stond het 3-3.
Rein had met wit tegen Ticho Cornelisse lang een goede stelling. Hij offerde een pion voor een beslissende doorbraak, maar het was niet correct. Daardoor stond Rein in het eindspel een pion achter, maar hij had het loperpaar waarmee hij het zwart lastig maakte. Daarom wikkelde zwart af naar een eindspel met ongelijke lopers waarin hij een actievere koning had. Rein liet zich niet van de wijs brengen en hield de stelling remise.
De langste partij van de dag kwam op naam van Frans en Niels ten Dam. Vanuit de opening had Frans een klein plusje en op zet 40 was dat kleine plusje er nog steeds. Gelet op de 3-3-tussenstand en de partij van Rein, vroeg ik Frans om door te spelen. Frans deed dat, maar zag op een gegeven moment over het hoofd dat hij een pion verloor. Hij zette zich schrap, zijn lange lijf in karakteristieke houding over het bord gebogen, en gaf nog een tweede pion. Daarmee bereikte hij een toreneindspel waarin hij een f- en h-pion moest stoppen. Zijn tegenstander had maar weinig tijd, maar probeerde natuurlijk een vol punt binnen te halen. Uiteindelijk lukte hem dat net niet, waardoor deze partij in remise eindigde. Einduitslag 4-4.
VAS (2091) – BSG 2 (2061) 4-4
1. V Hendriks (2239) – J de Groote (2206) ½-½
2. K Pham (2066) – C van der Heijden (2046) 0-1
3. N van Dam (2078) – F Borm (2142) ½-½
4. P Ghijsen (2124) – R Hilhorst (2022) ½-½
5. D Kleeman (2067) – Y Brantjes (2109) 0-1
6. E Baarslag (2079) – T de Ruiter (1953) 1-0
7. T Cornelisse (2057) – R Brouwer (2086) ½-½
8. M Lesger (2022) – T Brouwer (1924) 1-0
Ruben Hilhorst (teamleider)
