Zaterdag 11 mei werd alweer de laatste ronde van de KNSB-competitie gespeeld. Net als de vorige twee edities nam BSG het op tegen En Passant in het gemeentehuis van Bloemendaal. Voor beide teams stond er niet heel veel op het spel. BSG kon En Passant niet meer inhalen, maar dat betekende niet dat we de touwtjes lieten vieren.
BSG wilde het seizoen, dat goed was begonnen, na een paar mindere wedstrijden uiteraard goed afsluiten en daarom speelde BSG met een volwaardig tiental. En Passant moest het doen met een paar invallers. Grote naam die ontbrak was Manuel Bosboom. Mede hierdoor was BSG favoriet volgens de tabellen van professor Elo.
Thomas wilde zich graag revancheren voor paar mindere potjes met wit had zichzelf daarom op bord 1 gezet en trof daar Lucas van Foreest. Laatstgenoemde speelde de opening slapjes; in een Caro-Kann werden de dames snel geruild en toen na een zet of 20 de handen geschut werden, dacht ik dat het remise was geworden. Maar wat bleek? Thomas had gewonnen? Hoe dan? Nou zo, gewoon door een val te zetten en daar was zijn jonge tegenstander ingetrapt.
Een mooi begin voor BSG! Wie er daarna klaar was, weet ik niet precies. Een snel rondje langs de borden leerde me dat het wel goed zat. Paar onduidelijke stellingen, en heel wat stellingen waar de BSG’er toch wel lekker stond.
Bij Ivan tegen Henk Vedder op bord 2 was het ook al snel duidelijk naar wie het punt ging. Zwart speelde al snel …f5 en toonde daarmee een zekere ambitie om er iets van te maken, maar een paar matige zetten later had Ivan al min of meer een gewonnen stelling.
Voor de tijdcontrole kwamen er nog een paar volle punten onze kant op. Zo won ik met zwart op bord 7 van Anna-Maja Kazarian. In een onschuldig ogende Italiaan kreeg ik de kans om de witte koning onder vuur te nemen. Het leverde mij al snel een zeer prima stelling waarin me lekker kon uitleven.
Ook Ton was wel lekker bezig. Op bord 10 strafte hij al snel een fout af van zijn invallende tegenstander Robin Reichardt.
Met een voorsprong van 4-0 was het tijd voor wat halfjes. Zo speelde Florian (bord 4) met wit tegen Jan Willem van de Griendt een omgekeerde Leningrader. Het zag er een beetje shaky uit, maar dat viel reuze mee. Sterker nog: Florian stond gewoon beter en had er meer mee kunnen doen.
Ook onze Henk speelde met zwart tegen een grootmeester. Op bord 6 trof hij Michael Feygin die met wit weinig ambitie toonde. Henk deed gewoon goede zetten en na een zet of 20 twintig moest wit al naar adem happen. Goed komen te staan is knap, het afmaken van een goede stelling is vaak het moeilijkst. Hier liet onze Henk helaas de kans liggen om een grootmeester te prakken.
Robert was net na de tijdcontrole klaar. Met wit mocht bij het op bord 8 opnemen tegen Richard Vedder. Dat Robert van alle markten thuis is, laat hij wel zien met wit. Normaal speelt hij altijd iets met d4, maar dit jaar zien we hem ook met 1.e4 openen. Het werd een Schotse partij waarbij wit met zijn h-pion oprukte en zwart met zijn a-pion. Veel begrijp ik niet van die stellingen. Wit heeft meer ruimte, maar moet wel alles blijven dekken. Het leek me dat de zwarte stelling makkelijker te spelen was. Nadat wit met een zwakke pion op b3 was opgezadeld, trok Robert aan de noodrem om remise te forceren.
Inmiddels was ook duidelijk geworden dat Justin met wit op bord 6 ging winnen. Dat zag er na de opening en middenspel niet zo naar uit. In de opening werden al veel stukken geruild en wit had moeite zijn koningsvleugel te ontwikkelen. Het ambitieuze spel van Justin kon hem nog in zijn staat bijten, maar gelukkig sloeg tegen Dick de Graaf niet toe.
Op bord 3 was een titanenstrijd losgebarsten tussen de grootmeesters Friso Nijboer en onze Ruud. In een theoretische discussie in het Spaans perste Ruud het thematische …d5 er uit. De wedstrijd kon alle kanten op en toen de stofwolken waren opgetrokken na de tijdscontrole stond Ruud wel beter. Het zou nog een heel gevecht worden om de remisemarge te omzeilen, maar hij kreeg de helpende hand van zijn tegenstander, die ineens door zijn vlag ging.
Met deze overwinning van Ruud kwam zijn totaalscore dit jaar uit op 6½ uit 9. Niet slecht! Ik denk dat ik namens het hele team spreek als ik zeg dat hij wel mag blijven!
Met de overwinning van Ruud erbij stond het al 7½-1½ voor BSG. Zou er nog meer in het vat zitten? Alleen ons ijsbeertje Lars was nog aan het ploeteren op bord 9 met zwart tegen Zhaoqin Peng. Via zetverwisseling was het toch een Pirc geworden en daar voelt onze Lars zich over het algemeen wel in thuis. Helaas is zijn schaakradar beetje roestig geworden getuige het volgende fragment:
Daarmee bleef het bij 7½-2½ voor BSG. Een mooie overwinning om het seizoen mee te eindigen. Met deze overwinning eindigde BSG keurig op een vijfde plaats. Toch had er misschien wel meer in gezeten. Zeker in de wedstrijd tegen degradantiekandidaat De Stukkenjagers vlak voor de winterstop. Na de winterstop had BSG het moeilijk en leek de vorm ook beetje weg. Het was al met al een bijzonder jaar.
BSG (2394) – En Passant (2308) 7½-2½
1. Thomas Willemze (2393) – Lucas van Foreest (2511) 1-0
2. Ivan Sokolov (2581) – Henk Vedder (2332) 1-0
3. Ruud Janssen (2502) – Friso Nijboer (2477) 1-0
4. Florian Grafl (2346) – Jan Willem van de Griendt (2328) ½-½
5. Henk van der Poel (2232) – Michael Feygin (2506) ½-½
6. Justin Tan (2501) – Dick de Graaf (2112) 1-0
7. Ewoud de Groote (2258) – Anna-Maja Kazarian (2187) 1 – 0
8. Robert Ris (2451) – Richard Vedder (2271) ½-½
9. Lars Ootes (2358) – Zhaoqin Peng (2366) 0-1
10. Ton van der Heijden (2318) – Robin Reichardt (1993) 1-0
Ewoud de Groote
