Na de nederlaag in ronde 2 in en tegen Zeist, stond op 5 november de thuiswedstrijd tegen Amsterdam West op het programma. Deze wedstrijd werd gespeeld in een ijskoud Denksportcentrum omdat de CV er geen zin meer in had en de sleutel om bij de ketel te komen nergens was te vinden.
Mijn tegenstander weigerde in eerste instantie om te spelen, maar schoof uiteindelijk toch aan ingepakt in winterjas en handschoenen, die hij de hele wedstrijd niet heeft uitgedaan.
Helaas had de kou geen invloed op zijn denkvermogen. Hij speelde een variant van de Aljechin die ik niet kende. Ik kwam onder druk te staan, waardoor ik veel tijd moest investeren in een goede verdediging. Zijn paard bleef domineren en toen mijn vrije h-pion niet de eindstreep haalde (waarvoor ik wel 2 pionnen had geïnvesteerd), was het klaar.
Gelukkig ging het met de meeste teamgenoten een stuk voorspoediger. Iskander op bord 1 was snel klaar. Hij won een pion en zijn koningsaanval was niet meer te stuiten. Rob Tijssens had een toren + pion tegen 2 stukken. Na wat schaakjes van Rob ging de koning de verkeerde kant op, zodat het volgende schaakje Rob een loper op leverde. Eddy en Ruben speelden beiden een degelijke remise.
Cees Beijen ging door zijn vlag in een verloren stelling. Hij meldde dat hij eerder al een verkeerde beslissing had genomen, tja helaas is dat meestal het geval als je een partij verliest.
Bij een tussenstand van 3-3 bracht Herman van Engen ons weer op voorsprong. Op bord 2 had hij zijn tegenstander volledig in de tang genomen. Steeds verder werd zijn tegenstander weggedrukt en na stukwinst was het afgelopen. Als laatste was Jeroen klaar. Hij kwam goed uit de opening, maar was een beetje slordig met zijn pionnen. Hij verloor er twee, maar gelukkig gaf zijn tegenstander een stuk weg in het middenspel, waarna Jeroen het voordeel secuur verzilverde. Dit bracht de einduitslag op 5-3 voor BSG 2, geen slecht resultaat tegen een, op papier, gelijkwaardige tegenstander.
Ronde 4 was voor ons een makkie, we hadden een vrije ronde aangezien we met 9 teams in een poule zitten. We konden dus rustig toezien hoe onze opponenten elkaar het leven zuur maakten.
We hadden hierdoor een extra lange voorbereidingstijd voor onze wedstrijd in de vijfde ronde tegen SHTV 2. Een club waar ik nog nooit van had gehoord en ik moest het even opzoeken maar het staat voor: Schaakcombinatie Haagse Toren Vogelwijk.
Dankzij de langere rust periode waren Tom & Theo ook weer op tijd hersteld en waren we zelfs over compleet. Omdat onze potentiële wedstrijdleiders (CeesJan & Bert) beiden vanwege knieproblemen niet beschikbaar waren, heb ik mezelf opgeworpen om deze taak uit te voeren (somebody has to do the dirty job ;-)). Dat gaf mij de gelegenheid om (als non-playing teamcaptain en WL) het team vanaf het begin goed in de gaten te houden. Aangezien SHTV na de vierde ronde hekkesluiter was heb ik onze sterspeler Herman van Engen wat extra rust gegeven, zodat hij weer kan schitteren in de komende (zware) wedstrijden.
Op bord 8 ging KeesJan van Dolder voortvarend van start. Ik had hem met opzet daar geplaatst om een speler met een ELO van 1457 te bestrijden, die erg goed op dreef is en tot nu toe een TPR van 2037 had gescoord. KeesJan won in het middenspel een pion en zadelde zijn tegenstander met een geïsoleerde dubbelpion op. In het eindspel kon hij ging kant meer op en had KeesJan de reuzendoder vermorzeld.
Iskander mocht op bord 1 tegen de teamcaptain van SHTV spelen. Kennelijk had hij zichzelf daar opgeofferd aangezien hij de zwakste speler van het team is. Des te verrassender was het dat de beste man goed uit de opening kwam. Iskander moest alle zeilen bij zetten en hij meldde me later zelfs dat hij op een gegeven moment had moeten verliezen. Gelukkig bleek de man toch ook feilbaar te zijn en wist Iskander hem op de koningsvleugel te grazen te nemen, 2-0.
De overige partijen zagen er een stuk minder rooskleurig uit. Rob Tijssens had al snel een kwaliteit en een pion verloren tegen een jeugdspeler, het leek slechts een kwestie van tijd te zijn voordat Rob zou moeten capituleren. Cees Beijen had 3 pionnen verloren voor een kwal in een lastige stelling en ook Theo had een lastige stelling, waarin hij allerlei dreigingen moest pareren.
Jeroen en Ruben stonden gelijkwaardig en Tom stond prima met een pluspion. Het beloofde dus nog behoorlijk spannend te worden. Even later gaf Cees een vol stuk weg en kon dus opgeven. Jeroen had inmiddels een vrijpion weten te creëren en met behulp van de Dame wist hij dit kleinood naar de overkant te brengen (of zijn tegenstander kon kiezen voor Dame verlies), zie hieronder de eindstelling na c3-c2, 3-1:
Inmiddels zag Theo door de bomen het bos niet meer en wist hij het juiste pad naar de uitgang niet meer te vinden, 3-2. Rob was inmiddels nog steeds aan het tegenspartelen en had daarbij een pion terug gewonnen, maar het zag er nog steeds beroerd voor hem uit. Ruben had een toren eindspel bereikt met elk 1 toren en 6 pionnen, waarin Ruben een licht initiatief had. Tom had een sterke koningsaanval ontwikkeld en sloot dat af met een mooi torenoffer, welke hem twee torens zou gaan opleveren. Zover liet zijn tegenstander het echter niet komen, 4-2. Met het oog op Rob zijn slechte stelling adviseerde ik Ruben om remise aan te bieden en zo de winst veilig te stellen. Ruben was echter overtuigd van zijn betere stelling en besloot door te spelen.
Gelukkig wist Rob later nog 2 pionnen van zijn tegenstander af te snoepen en had nu zelfs dankzij deze 2 verbonden vrijpionnen het betere van het spel gekregen. Rob was nu zo blij dat hij het had overleefd en accepteerde remise. Hierdoor was de overwinning van het team een feit.
Na lang goed verdedigen maakte de tegenstander van Ruben uiteindelijk een cruciale fout. Hij koos voor een merkwaardige voortzetting, waardoor hij zijn pion niet meer kon ondersteunen op weg naar de overkant en was de winst voor Ruben toch binnen. Hierdoor kwam de eindstand op een ruime 5 1/2 – 2 1/2 overwinning en hebben we nu al 3 van de 4 wedstrijden gewonnen!
