Zaterdag 22 April zou bepaald worden wie er kampioen zou worden in de 4e klasse E; BSG 2, Caissa 3 of toch nog LSG 4. Helaas konden we niet in onze sterkste opstelling aantreden. Het was vakantietijd en we moesten daardoor Iskander missen, verder waren KeesJan van Dolder en Rob Disselhoff in het buitenland. Het regelen van goede invallers voor deze uiterst belangrijke wedstrijd was geen gemakkelijke klus. Na heel veel telefoontjes, mailtjes en smeekbedes naar ongeveer half BSG waren gelukkig Eddy, Florian en Rik bereidt om (weer) in te vallen.
Aangezien de KNSB-locatie, Meewaarde, van Caissa op de Balistraat vlakbij station Muiderpoort ligt, besloten we om met de trein te reizen. Aangekomen op bij de Meewaarde bleek het gebouw bijna uitgestorven. Een man wist te vertellen dat hier vanmiddag zeker niet geschaakt zou gaan worden. Rob Tijssens belde mij op met deze mededeling, terwijl ik nog op dat moment een andere crisis voor mijn werk probeerde te bezweren. Ik gaf hem snel het telefoonnr van de captain van Caissa om te vragen waar ze heen moesten gaan. Inmiddels had de groep al richting gezet naar het clubgebouw van Caissa op het Roelof Hartplein, Huis Lydia. Daar aangekomen bleek dit inderdaad de juiste locatie te zijn. Bij navraag bleek er al een tijdje niet meer in de Meewaarde te worden gespeeld. Echter op de website en in de competitiegids wordt nog steeds voor KNSB wedstrijden hiernaar verwezen. Ook een uitnodiging van de teamcaptain om hierop te wijzen heb ik nooit mogen ontvangen. Behoorlijk stijlloos, gelukkig was iedereen nog net op tijd voor aanvang van de wedstrijd, maar het is zeker geen ideale start voor zo’n belangrijke wedstrijd.
Dan de wedstrijd zelf, toen ik huize Lydia betrad had Rob, op bord 7, twee verbonden vrijpionnen meer in een zeer goede stelling. Hij dacht de winst te kunnen afdwingen door met 1 randpion naar voren te rennen. Echter kon hij deze niet meer genoeg dekken nadat er een ruil van de dames had plaatsgevonden. Hij verloor de pion en in de overgebleven stelling was de andere pluspion geen vrijpion meer en deze dreigde Rob ook nog te gaan verliezen en dus werd er vervolgens remise overeengekomen (½ – ½).
Florian had een volledig gelijk paardeneindspel van 4 paarden en een zwik pionnen op het bord. Hier werd dan ook snel voor remise gekozen (1-1).
Op bord 8 had Rik (zwart) 2 verbonden vrijpionnen tegen zich en een belabberde (konings)stelling om eerlijk te zijn gaf ik geen cent voor zijn stelling en hijzelf ook niet vertelde hij achteraf. Zoals gebruikelijk geeft Rik niet snel op en zijn tegenstander onderschatte volledig een gevaarlijke counter. Deze counter was uiteindelijk niet meer te pareren en zijn tegenstander ging direct knock-out: 2-1
Rik (zwart) staat hier volgens Fritz op -5
Op dat moment stond Eddy in het middenspel nog volkomen gelijk.
Bij Theo was het wel vuurwerk op het bord. Beide koningen stonden op de tocht, waarbij Theo de open f-lijn had, maar zijn tegenstander stuurde 2 gevaarlijke paarden met ondersteuning van de Dame richting Theo’s koning. Verder moest Theo nog een doorgebroken randpion zien tegen te houden. Toen dat gelukt was en de kruiddampen waren opgetrokken, stond Theo een kwaliteit en 2 pionnen achter. Het was een verloren eindspel, maar Theo had nog wel wat tegenspel en sputterde fel tegen voor wat het waard was.
Op dat moment had Tom een gelijke stand op het bord gekregen waarin beiden geen potten konden en durfden te breken. Gezien de stand, 2-1 voor, was het een rechtvaardig remise aanbod van Tom wat dankbaar werd aanvaard door zijn tegenstander (2½ – 1½).
Ruben had inmiddels een mooie stand weten te bereiken met 2 pluspionnen, maar zijn tegenstander had wel compensatie in de vorm van open lijnen en de koning van Ruben stond open in het midden van de onderste rij en was dus een mooi aanvalsobject.
Naast Tom zat Herman (beiden met uitzicht op het postuur van Hans Ree), hij had een gelijkwaardige stand op het bord beiden D+T+P+6 pionnen.
Herman had een 3-3 verdeling van de pionnen tegenover een 4-2 verdeling. Eigenlijk geloofde Herman het wel en vroeg of hij remise mocht aanbieden. Gezien de overige borden en de stand vond ik dat prima, echter zijn tegenstander mocht van zijn captain de remise niet aanvaarden en dus werd er doorgespeeld.
Bij Ruben werden uiteindelijk de open lijnen en alle bijbehorende dreigingen hem te veel. Hij verloor een paard en daarna ook snel de partij (2½ – 2½). Aangezien Theo verloren stond en wij op bord 8 hadden gewonnen (bord 8 wordt als eerste weggestreept bij een gelijke eindstand), kregen Herman en Eddy van mij de opdracht om op winst te gaan spelen en geen remise te accepteren.
Herman wist een vrijpion te creëren en kwam vervolgens steeds beter te staan, toen hij vervolgens ook nog een stuk wist te winnen geloofde zijn tegenstander het wel (3½ – 2½).
Eddy had op dat moment nog een gelijkwaardige stand, maar naast hem op het bord van Theo gebeurde een wonder. Zijn tegenstander miste een paar keer de juiste voortzetting. Theo kon vervolgens een pion naar de overkant brengen, waar een toren voor moest worden gegeven. Er bleef een eindspel over van Loper (van Theo) tegen 3 pionnen. Nadat eerst de losse pion was opgesnoept kon Theo, met een offer van zijn loper op een van de 2 verbonden vrijpionnen, de laatste randpion tegenhouden met zijn koning. Het was een miraculeuze remise en dit bracht de stand op 4-3 voor ons. Ineens was een remise van Eddy wel voldoende voor de winst en het kampioenschap.
Helaas was de stelling van Eddy vlak daarvoor in elkaar gestort en bleek niet meer te houden. Eind uitslag 4-4. Doordat LSG 4 ook niet wist te winnen van De Amstel 1 (4-4) werd Caissa kampioen. Dit vanwege een oude (en zeer onbevredigende) regel, dat het laatste bord wordt geschrapt bij gelijk eindigen. Hierdoor lopen we het kampioenschap en hoogstwaarschijnlijk ook de promotie mis met het kleinst mogelijke verschil. Heel frustrerend, maar het is niet anders.
Na afloop zijn we nog met een deel van het team gaan eten (en uithuilen) bij het tegenovergelegen studenten café Wildschut. Daarna zijn we met de staart tussen de benen of eigenlijk toch wel met opgeheven hoofd (want we hebben uiteindelijk ruim boven verwachting gepresteerd in de competitie. Vooraf hadden we nooit verwacht dat we mee zouden doen om het kampioenschap) terug naar Bussum gegaan.
