Op zaterdag 7 oktober stond alweer de tweede ronde van de KNSB-competitie op het programma. Ditmaal stond de uitwedstrijd tegen EuroParcs/Autovakmeester Schaap (een hele mondvol) uit Schagen op het programma. Op papier het sterkste team van deze klasse met twee grootmeesters (Loek van Wely en Erik van den Doel) en internationaal meester Manuel Bosboom aangevuld met nog wat sterke spelers. Dan moet het wel lukken in de tweede klasse.
Door Ewoud de Groote
Dit was de eerste keer dat BSG naar Schagen moest voor een externe wedstrijd. Zelf heb ik een vorig leven er een aantal Nederlands Kampioenschappen afgewerkt. Het doet me altijd weer denken aan de burgervader die bij de aftrap van het toernooi dezelfde anekdote vertelde over dat hij tegen iemand speelde die veel beter was en na afloop werd gevraagd welk “systeem” hij nou precies speelde. Maar goed, de wereld is inmiddels alweer behoorlijk wat jaren verder. Met alleen nostalgie is nog geen wedstrijd gewonnen.
De stemming bij ons was voorafgaand aan deze wedstrijd opperbest: BSG had de eerste wedstrijd enigszins verrassend gewonnen van het sterker geachte Kennemer Combinatie. Bovendien zat topspeler Loek van Wely in Albanië het Europees Kampioenschap voor clubteams te spelen. Die deed dus niet mee. BSG kon wel daarentegen wel op volle sterkte opdraven. Dat betekende dat de Catalaans-Spaanse Judit Clopés Llahí haar debuut kon maken voor BSG.
Een hoopvol begin
De partij van Ton op bord 3 kon ik goed volgen. Dat hij ging winnen was geen verrassing. In een -inmiddels uitgekauwde- variant van de Caro-Kann liet Ton met wit zijn creativiteit de vrije loop. Met een wat merkwaardig plan met f4 probeerde hij het zijn tegenstander Colin Stolwijk lastig te maken. Gelukkig reageerde die er niet goed op en Ton kwam helemaal in zijn element
De zwartborden achter mij scoorden ook de volle buit. Bij Henk op bord 6 had ik er wel vertrouwen in. In een Zukertort-achtige opening probeerde Wilko van der Gracht een paard op e5 als aanspeelpunt te gebruiken. Henk ruilde het gevaar af en wist zelf tot …e6-e5 te komen. Hoewel het waarschijnlijk nog wel te doen was voor wit, zag de witspeler het onheil aankomen. Om het noodlot te omzeilen plaatste hij een remiseaanbod in de hoop dat het aangenomen zou worden. Henk weigerde en ging verder met druk zetten waarna wit al snel een paar pionnen moest inboeten.
Bij Judit op bord 8 kwam het volle punt toch wat onverwacht. In een Catalaanse opening (zou tegenstander Enrico van Egmond dat expres gespeeld hebben?) kwam ze een pion achter. Hoewel ze eerst wel genoeg compensatie had, werd dat later toch minder. De witspeler die ongetwijfeld het idee had dat er wat te halen viel, probeerde de aanval op te zetten op de koningsvleugel. Het had echter het omgekeerde effect. Judit speelde haar stukken handig naar de goede velden en kon lekker opstormen met haar e- en f-pion. Het was ineens de witte stelling die in zijn voegen piepte en kraakte. Een bijwerkingsblunder van wit zorgde ervoor dat Judit een stuk kon winnen en daarmee de partij.
Daarmee was de koek voor BSG in ieder geval voorlopig wel op. Zo had Jesper op bord 5 met wit niet z’n beste dag. Hoewel hij in de opening veld d5 stevig onder controle had, wist hij niet een goed plan te verzinnen. Waarschijnlijk kom je er tegen de meeste tegenstanders wel mee weg, maar niet als je tegenstander naar de naam Manuel Bosboom luistert. Die weet altijd wel ergens iets te vinden. En zo geschiedde. In een stelling die al pijn aan de ogen deed kreeg Manuel de kans een stuk te offeren op f3 en daarmee de witte koningsstelling aan stukken te slaan.
Ook Rein op bord 7 met wit kon het niet bolwerken. Hoewel tegenstander Gijs Bon 20 minuten te laat kwam en wat moeite met de opening leek te hebben, was het toch zwart die eenvoudig met de volle buit ervandoor ging.
Op bord 2 liep Mark met zwart ook tegen een nul aan. Met zwart mocht hij het opboksen tegen grootmeester Erik van den Doel. De penning over de zwarte velden leek me onaangenaam, maar kennelijk was het allemaal nog wel te doen. Met actief tegenspel in het centrum moest de grootmeester wel werken voor z’n geld. Helaas zorgde een fout ervoor dat Mark in de problemen kwam. In vervolg werd hij naar een nederlaag gespeeld.
Drama’s
Daarmee stond het 3-3 en waren alleen Timon en ik nog bezig. Mijn eigen partij op bord 4 met zwart was er wel weer waarin het niet liep zoals ik het wilde. Het begon allemaal nog wel goed met een pionoffer in de opening, maar daarna kreeg ik het niet voor elkaar normale zetten te vinden. Naast dat het me al veel tijd kostte, werd m’n stelling er ook niet beter van. Gelukkig ruilde Tjark Vos iets te veel af waardoor het eindspel eigenlijk geen problemen zouden moeten geven. Helaas door slecht time-management liet ik me verleiden tot wat opportunistische zetten waardoor ik gewoon verloren kwam te staan. Maar het schaken zou schaken niet zijn als er zich niet wat drama’s zouden ontvouwen. Gelukkig liet mijn tegenstander de ‘makkelijke’ winst liggen en koos hij voor een cryptische manier. Deze poging gaf mij de kans om hem het moeilijker te maken. Er was maar één manier om te winnen en in plaats daarvan speelde mijn tegenstander de verliezende zet op de laatste zet voor de tijdcontrole. Met weinig tijd speelde ik zelf helaas niet de winnende zet. Ik had hem wel gezien, maar snel verworpen.
Met een 4-3-tussenstand was dus alleen nog Timon bezig. Met wit op het eerste bord speelde hij eigenlijk gewoon een goede partij. Zijn tegenstander Warner de Weerd was nog zo aardig om in de opening een tempo cadeau te doen waarna Timon eigenlijk de hele partij een behoorlijk initiatief had. Zowel in het centrum als op de koningsvleugel had Timon de mogelijkheid om op te rukken terwijl zwart daar eigenlijk niets tegenover kon stellen. In het late middenspel wist Timon zijn tegenstander een pion te ontfutselen. Timon posteerde in het vervolg zijn loper op e5, terwijl het paard zwart op de achterste rij moest toekijken. Timon opende terecht de stelling en vond een tactisch idee om het punt naar zich toe te trekken.
Met een dame tegen toren was de winst niet meer dan een formaliteit, toch? Terwijl ik in het analyselokaal al mijn slechte zetten zat te analyseren, kreeg ik horen dat Timon door z’n vlag was gegaan. Kennelijk was het adrenalineniveau flink gezakt bij Timon, gecombineerd met een overvloed aan winnende voortzettingen met als resultaat dat de klok even uit het oog was verloren…
Oef!
Hiermee werd het een 5-3-overwinning voor de gastheren in een wedstrijd die ook meer onze kant op had kunnen vallen. Opvallend was dat er geen remises zijn gevallen en dat alle gebroeders de punten aan hun tegenstanders moesten laten.
Magnus Schagen (2183) – BSG (2165) 5-3
1. Warner de Weerd (2159) – Timon Brouwer (2049) 1-0
2. Erik van den Doel (2547) – Mark Grondsma (2130) 1-0
3. Colin Stolwijk (2263) – Ton van der Heijden (2281) 0-1
4. Tjark Vos (2165) – Ewoud de Groote (2244) 1-0
5. Manuel Bosboom (2364) – Jesper de Groote (2182) 1-0
6. Wilko van der Gracht (2044) – Henk van der Poel (2163) 0-1
7. Gijs Bon (1801) – Rein Brouwer (2113) 1-0
8. Enrico van Egmond (2122) – Judit Clopés Llahi (2154) 0-1
Met dit resultaat valt BSG terug in de middenmoot. Volgende keer treffen we thuis de Wijker Toren.
