Zaterdag 25 november stond de derde ronde op het programma voor BSG 3 tegen Oud Zuylen 3. We waren al gewaarschuwd want Oud Zuylen 3 had al in de eerste ronde gewonnen van Oud Zuylen 2, die in dezelfde poule speelt.
Google Maps gaf aan dat het een klein half uurtje rijden was naar het speellokaal op de Boorstraat in Utrecht, dus om 12:15 vertrokken er twee auto’s met 7 man. Ikzelf had besloten om ondanks het wisselvallige weer, het erop te wagen om op de fiets te gaan. Dit bleek een goede keuze te zijn, aangezien de buien op een afstandje bleven en ik de hele weg in het zonnetje heb kunnen rijden. Om 12:45 arriveerde ik op de Boorstraat alwaar het al gezellig druk was, er speelden namelijk drie teams thuis. Echter tegen 13:00 uur zag ik nog steeds geen enkele teamgenoot. Omdat ik ook nog geen berichtje had ontvangen verwachtte ik wel dat ze elk moment zouden komen. Van een tegenstander hoorde ik dat het erg druk was op de weg vanuit het noorden, omdat er ook een beurs was.
Om 13:00 uur werden de klokken aangezet en was ik nog steeds de enige van BSG-3. Het was wel een heel aparte gewaarwording om zo, in een zaal vol met schakers, als enige vertegenwoordiger van BSG-3 de match te starten. Gelukkig kwamen om 13:15 de eerste medestanders vanuit de eerste auto binnen druppelen. Ik begreep dat een oude kaart van de TomTom hen in een doodlopende straat had gestuurd en daarna waren ze het spoor bijster geraakt. De tweede auto kwam vijf minuten later binnen. Wat hier de oorzaak was van het late arriveren is me nog steeds niet helemaal duidelijk, ik houd het maar op de verkeersdrukte.
De wedstrijdzaal was opgedeeld in tweeën, waarbij duidelijk sprake was van een hiërarchie; één helft was voor Oud Zuylen 1, die heerlijk de ruimte hadden en allemaal op een eigen privé tafel speelden. De andere helft was voor het tweede en derde team, die daardoor dicht op elkaar gepakt zaten met weinig beweegruimte. Vanuit het midden van de zaal was het een hele opgave om je richting de bar of WC te manoeuvreren.
Dan de wedstrijd; Cees Beijen kwam goed uit de opening en zijn stelling zag er veelbelovend uit. Helaas raakte hij (net als de auto waarin hij zat) het spoor bijster in de overgang van het midden- naar het eindspel. Cees verloor een pion en dit bleek hem uiteindelijk fataal te worden, 1-0. Bij Johan gebeurde precies het tegenovergestelde, hij kwam vanuit de opening erg onder druk te staan. Zijn tegenstander zag echter geen winnende voortzetting en Johan wist zich steeds meer los te worstelen uit de wurggreep. Na een fout van zijn tegenstander (Ik heb het helaas niet precies meegekregen) kwam Johan beter te staan en wist hij ook materiaal te winnen en uiteindelijk de overwinning binnen te halen, 1-1.
Rik speelde tegen de sterke Peter de Jong een degelijke wedstrijd, waarbij (volgens mij) de remise marges niet werden overschreden, hetgeen dan ook resulteerde in een prima puntendeling, 1½- 1½. Ditzelfde gold voor Eddy die op bord 1 speelde tegen Floris van der Blom, 2-2. Eddy vertelde mij dat hij graag tegen Daniel Kuijper had gespeeld, die een paar jaar geleden nog voor BSG speelde. Helaas kwam die eer aan Bert Kieboom toe, alhoewel Bert daar na afloop toch anders over zal denken. Zoals bekend van Daniel zette hij de partij erg scherp op, wat resulteerde in een gevaarlijke aanval op Bert’s koning. Lange tijd leek het erop of Bert stand kon houden, maar uiteindelijk werden alle dreigingen hem toch te veel en stortte zijn stelling in een, 3 – 2. Mijn partij was een machtsstrijd om de heerschappij over het centrum. Mijn tegenstander bezette het centrum met 2 pionnen, welke ik van alle kanten onder vuur nam. Langzaam kreeg ik steeds meer grip op zijn centrum boertjes en juist op het moment dat ik er eentje wilde verorberen, gooide mijn tegenstander de stelling open. Hierdoor kon ik met een combinatie een kwaliteit winnen, de dames ruilen en ook nog het verloren boertje oppeuzelen. Nadat mijn tegenstander in tijdnood nog een stuk verloor vond hij het welletjes, 3-3.
Nu was het alleen nog aan Rob Tijssens en Jeroen om de wedstrijd tot een goed einde te brengen. Bij Rob werd er in gelijke stelling niet te veel risico genomen. Na wat speldenprikjes heen en weer werd de vrede getekend, 3½- 3½. En dus waren alle ogen op Jeroen gericht. In het middenspel had Jeroen twee pionnen weten te bemachtigen, helaas was dit wel een dubbelpion. Dit voordeel had hij naar het eindspel weten te brengen. Dit was weliswaar een eindspel met ongelijke lopers en een handvol pionnen. Vaak resulteert dit in remise omdat beide partijen oppermachtig zijn op hun eigen loperkleur. Nu was het toch anders, Jeroen zijn vrije dubbelpionnen waren al vergevorderd en met behulp van zijn koning was promotie toch mogelijk geweest. Helaas koos Jeroen voor het verkeerde plan en kon zijn tegenstander de remisehaven bereiken, 4-4. Al met al geen slecht resultaat tegen een sterke tegenstander.
