Op maandagavond 29 januari speelde BSG 3 de vierde ronde van de KNSB-competitie tegen Oud Zuylen 2. De wedstrijd had eigenlijk op zaterdag 16 december gespeeld moeten worden, maar door een tragisch sterfgeval van een prominent speler van Oud Zuylen werden alle KNSB-wedstrijden van Oud Zuylen verzet. De wedstrijd diende wel gespeeld te worden voor aanvang van de vijfde ronde en bij gebrek aan een geschikte zaterdagmiddag werd er besloten om op onze clubavond te spelen. Om het niet te laat te laten worden werd er gespeeld met het speeltempo van de SOS-competitie.
Oud-Zuylen 2 stond tweede op de ranglijst, met opmerkelijk genoeg alleen een verlies tegen Oud-Zuylen 3, we waren dus gewaarschuwd. In de eerste drie ronden hadden zij een sterke 2100+ op het eerste bord zitten. Om de schade beperkt te houden koos ik ervoor om mezelf op te offeren, zodat de overige teamleden de gelegenheid zouden krijgen om de punten binnen te halen.
Tot zo ver de theorie, zoals wel vaker loopt het in de praktijk vaak net ietsje anders. Ten eerste deed hun 2100+ speler niet mee. Dit gaf mij op bord 1 weer wat hoop. Te meer daar mijn tegenstander opende met 1. b4 (de Orang-oetan) een opening die ik in mijn jeugd ook vaak zelf gespeeld heb. Het tegenspelen is toch wel weer wat anders, maar het grote voordeel is dat je precies weet wat wit van plan is. We kwamen al snel in een stelling terecht waarin alles in het centrum en op de damevleugel was dichtgeschoven. Beide spelers durfde verder geen risico te nemen op de koningsvleugel. Zodoende werd er zonder een houtje te slaan remise overeengekomen middels herhaling van zetten.
Kees (7) kwam ook in een voor hem bekende opening terecht, maar hij had toch wat zetten door elkaar gehaald waardoor hij al snel een heel stuk verloor. In het vervolg kwam hij er niet meer aan te pas en kon hij al snel opgeven.
Een snel blik op de overige borden beloofde niet veel goeds. Rik speelde tegen een voor mij bekende tegenstander (ik had er vorig jaar tegen gespeeld). Nadat Rik zijn opening volledig had verknald, kreeg hij een onhoudbare aanval op f7 te verwerken. Nadat dit veld door bijna alle stukken van zijn tegenstander onder vuur werd genomen, stortte de hele stelling in en kon Rik opgeven.
Johan(8) had een volledig gelijkwaardige stelling weten te bereiken. Beide spelers hadden twee torens een loper en wat pionnen. Op onverklaarbare wijze liet Johan vervolgens zijn toren in staan en verloor zo de kwaliteit. Uiteindelijk wist Johan het eindspel van loper en 3 pionnen tegen toren en 3 pionnen niet meer te redden.
Gelukkig was Eddy(2) wel goed uit de opening gekomen, hij won met een mooie combinatie een pion op h7. Vervolgens ging Eddy daarna volledig voor de koningsaanval, maar vergat dat zijn eigen koning ook op de tocht stond met als gevolg: mat achter de paaltjes.
Bij Paul(3) verliep het al niet veel beter. Vanuit de opening kwam hij al onder druk te staan. Rokeren ging niet meer vanwege een gevaarlijke dame en loper op de koningsvleugel. Hierdoor bleven zijn torens onverbonden en werd de stelling van Paul volledig lam gelegd. Zijn tegenstander kon langzaam de duimschroeven aandraaien. Na wat stukken ruil was het vege lijf van de Paul’s koning niet meer te redden.
Jeroen(6) speelde een goede partij, of zoals hij het zelf zegt: ‘Het was een positioneel meesterwerk’. Geduldig bouwde hij zijn openingsvoordeel uit. De koningsstelling van zijn tegenstander kwam steeds meer onder druk te staan. Uiteindelijk was er geen ontkomen meer aan en was de koningsaanval beslissend. Hieronder kunt u de partij volgen vanaf zet 20:
Rob(4) was nog als laatste bezig, ook hij kwam niet echt lekker uit de opening. In het middenspel had hij een slechtere pionnenstructuur dan zijn tegenstander. Uiteindelijk verloor hij een pion en later ook nog een tweede. Zijn tegenstander had echter veel tijd verbruikt en kwam in dringende tijdnood terecht. In een lastige stelling moest hij enkel op de increment (10 sec) spelen. Na een onreglementaire zet van Rob kreeg zijn tegenstander er echter 2 minuten bij en leken de kansen van Rob verkeken. De open koningsstelling van zijn tegenstander gaf Rob nog wel wat kansjes op eeuwig schaak . Na wat schermmutselingen verdwenen alle houtjes in rap tempo van het bord en had Rob toch de remise haven weten te bereiken.
Het resultaat was een schaamteloze 2-6 nederlaag, waardoor we dieper op de ranglijst wegzakken.
