Voor de laatste KNSB ronde stond BSG 3 gezamenlijk met Moira Domtoren, Rivierenland en de Rode Loper op 5 MP. Alleen Paul Keres stond met slechts 1 MP lager op de onderste plaats. Vanwege wat ruime nederlagen (o.a. tegen de Rode Loper) stonden wij met de minste bordpunten op de een na laatste plaats. Aangezien de laatste 2 teams zouden degraderen moesten we punten pakken tegen concurrent Rivierenland. Waarschijnlijk zou 1 MP voldoende zijn aangezien Moira Domtoren tegen de nummer 1 (DBC) moest spelen. (Achteraf bleek dit niet het geval te zijn omdat Moira Domtoren gelijk speelde tegen DBC. Hierdoor miste DBC het kampioenschap en dus hadden wij zelfs 2 MP moeten pakken.)
Met Bert Kieboom als invaller voor Rik Weidema en het gevoel van het thuisvoordeel begonnen we vol goede moed aan de wedstrijd. Gemotiveerd door de spelers van BSG 1 in onze rug en de spelers van BSG 2 tegenover ons waren we belust om Rivierenland wat schaakles te geven.
Het aanstormend talent en jonkie van het team (Jeroen) vond het geen probleem om op bord 1 plaats te nemen, Hij kwam prima uit de opening, echter in het middenspel dreigde hij een pion te gaan verliezen. Met een kwaliteitsoffer probeerde Jeroen nog wat dreiging te creëren. Deze dreiging kwam niet goed uit de verf waardoor hij uiteindelijk een stuk achter kwam en dit gaf zijn tegenstander niet meer uithanden (0-1). Bij mijn eigen partij gebeurde precies hetzelfde. Mijn openingsvoordeel verdween nadat ik een verkeerde berekening had gemaakt en hierdoor werd ik weer teruggedrongen. Na nog een foutje zou ik een pion gaan verliezen. Om wat tegenkansen te creëren offerde ik een paard, maar dat bleek helaas een versnelde afslag naar de afgrond te zijn (0-2). Paul had een klassieke Spanjaard op het bord gekregen. Bij de overgang naar het middenspel raakte Paul een beetje de regie kwijt. Zijn tegenstander kreeg meer ruimte en begon Paul steeds meer onder druk te zetten. Paul gaf echter geen krimp en toen zijn tegenstander in zag dat hij er niet door zou komen bood hij remise aan (½ – 2½). Eddy had zoals gebruikelijk een wilde stelling op het bord gekregen met koningsaanvallen aan beide zijden. Die van zijn tegenstander was echter een stuk overtuigender en uiteindelijk kon Eddy alle dreigingen niet meer pareren (½ – 3½). Ook Bert kwam vanuit de opening gerieflijk te staan, met een veelbelovende aanval op de vijandelijke koning. Nadat er wat stukken waren geruild liep de aanval van Bert vast en was de stelling geneutraliseerd. Zijn tegenstander bood Bert remise aan juist op het moment dat Bert dit ook wilde gaan doen. Omdat de matchpunten al uit het zicht waren, gezien ook de overige stellingen, was dit geen enkel probleem (1 -4). De tegenstander van Rob kwam drie kwartier te laat binnen. Ondanks dat voordeeltje kreeg Rob een gevaarlijke koningsaanval te verduren. Rob hield goed stand en wist zelfs een pionnetje te winnen. Dit was echter niet genoeg voor de winst (1½ – 4½). Er was even onduidelijkheid bij Rob m.b.t. een remiseclaim van zijn tegenstander. Zijn tegenstander claimde remise door 3x dezelfde stelling. Hij deed dit echter door zijn zet op het bord uit te voeren en daarna de claim te doen (officieel moet je de klok stilzetten en claimen zonder de zet uit te voeren). Rob dacht dat hij ook nog een zet moest doen om de gelijke stand te krijgen. Nadat Cees Jan (wedstrijdleider) was geraadpleegd constateerde Cees Jan dat de claim wel terecht was. Kees Beijen blunderde in de opening al een pion weg. Gedurende de hele wedstrijd bleef hij dit kleinood achter staan. Lang leek het erop dat zijn tegenstander de winstroute niet kon vinden in het eindspel. Zelfs toen Kees nog een pion verloor was het voor zijn tegenstander nog steeds onduidelijk hoe hij verder moest gaan. Uiteindelijk kreeg hij Kees toch nog op zijn knieën (1½ – 5½). Johan had een heel fortuinlijke stelling weten te bereiken. Hij had 4 pionnen compensatie voor een kwaliteit. Zeker toen daar nog een vijfde pion bij kwam leek het slechts een kwestie van tijd voordat enkele van deze pionnen de overkant zouden bereiken. Vanuit het niets werden de torens van Johans tegenstander ineens zeer actief, in combinatie met de Dame bleek dit een dodelijke combinatie te zijn. Johan kon de dreigingen niet meer tegenhouden en liep in een mat net.
Uitslag:
Door deze (ruime) nederlaag eindigden we op een teleurstellende zevende plaats in een poule met acht teams en dat betekent dus degradatie. Dat de teams allemaal dicht bij elkaar zitten blijkt wel uit het feit dat als we de laatste wedstrijd hadden gewonnen we op een verdienstelijke vierde plaats zouden zijn geëindigd!
