Het tweede wint nipt en houdt hoop op lijfsbehoud. Zo had de titel van dit verslag ook kunnen luiden. Het tweede zet grote stap naar behoud vierdeklasseschap. Had ook gekund. Het is maar net in welke stemming je bent.
Door Paul Tuijp
Maar goed. We togen dus naar Barneveld, waar we tegen de Puttense Schaakvereniging Door Diepte Omhoog (PSV DoDO) uitkwamen. Let op het gebruik van de hoofdletters. Hoe bedenk je dit? Moet je daarvoor ook in een bepaalde stemming zijn?
PSV DoDO is een samenwerking tussen Putten, Barneveld en Hoevelaken en dat schijn je terug te zien in de teams. PSV 1 is Barnevelds, PSV 2 is dan Putten en PSV 3 is dan vooral Hoevelaken, waardoor niet per se de sterkste teams zijn samengesteld. PSV 1 staat voorlaatste, PSV 2 laatste en PSV 3 5e van de 7 in de 5e klasse, dus het draait nog niet echt lekker daar.
De wedstrijd dan. Met een staartje file op de A1, drukte door de musical ’40-’45 en een paar onhandige manoeuvres van bovengetekende, kwamen Tom, Theo en Ruben iets verlaat aan het bord. Al onze chauffeurs bleken allemaal dezelfde drukte te hebben gehad, maar waar wij in de vorige ronde de tegenstander enig respijt gaven, waren hier de klokken stipt om 13.00 uur ingedrukt.
Maar het ging dan ook ergens om!
Niet onder de indruk van welke tijdsachterstand ook, drukte Kees Jan als eerste een punt. Een eenvoudige vork op dame en toren was voldoende om de tegenstand te breken. Op dat moment kreeg Rob een remiseaanbod. Maar ja, (dubbel)pion meer en een actievere koning. Het leek qua stellingen op de andere borden wel te kunnen, maar gelukkig speelde Rob door. En de noodzaak daartoe werd groter, toen Theo na creatief aanvalsspel zijn aanval zag doodbloeden. Ik had eerlijk gezegd al een punt voor hem geteld, maar (ook) dat zag ik kennelijk te optimistisch in.
Rob was inmiddels als een heet mes door de boter gegaan. De pluspion werd vakkundig geconverteerd in een vol bordpunt. En het werd eens te meer duidelijk, dat dat punt belangrijk was, omdat onze topscorer Ruben zich in de veerkracht van zijn tegenstander verslikte. Ook daar had ik een punt geteld, omdat Ruben meer ruimte had, druk op d6 en ook nog eens met een pionnenstorm dreigde op de koningsvleugel. In de auto terug lepelde Ruben nog eens alle zetten op en wij begrepen, dat er ergens een kwaliteit en twee pionnen verloren gingen en er te weinig over was voor mat.
En dan onze topborden. Frans leek steeds comfortabel te staan maar helaas, helaas, ik heb geen partijnotatie en heb de beslissende fase ook niet meegekregen. Maar het goede resultaat bevestigde in dit geval wel mijn inschattingen.
Wat betreft Herman had ik er juist een hard hoofd in. Er rolde een pionnenwals over de koningsvleugel en hoewel Herman niet had gerokeerd, leek zijn koning op z’n zachts gezegd toch wat kwetsbaar. Naar verluid heeft zijn tegenstander ergens een stuk geofferd voor beslissend voordeel, maar was er sprake van een miscalculatie. Herman tikte het toreneindspel soepel uit.
Tom en bovengetekende waren toen nog bezig. Tom speelde eigenlijk een modelpartij. Een verantwoorde opstoot in het centrum had het pleit moeten beslechten. Tom verkreeg ook een winnend toreneindspel, maar in het belang van het team ging hij akkoord met het remiseaanbod van zijn tegenstander. Groots.
Ik was toen al door mijn vlag gegaan in een hopeloos eindspel. Onderschatting, vermoeidheid, het teamleiderschap, welke excuses zal ik nu eens aandragen? Ik kwam met +1 uit de opening, omdat mijn tegenstander op zet 5 op een dubieuze manier afweek van de theorie. Dit is geen sterspeler, ging er door mijn hoofd, maar tussen zet 6 en zet 30 kalft mijn voordeel af tot 0,00. De beste man doet gewoon gezonde zetten. Ergens voor de eerste tijdcontrole raak ik helemaal de kluts kwijt, sta ik even -3, krijg ik nog een kans in het eindspel, maar is die ook niet aan mij besteed. Pfff, het is een geluk dat we vier winnaars en Tom hebben vandaag!
Door diepte omhoog, is mijn persoonlijke mantra nu.
En nog even terug naar de titel. We staan nu 6e van de 9. Ik ga ervan uit dat alleen de nummer 9 degradeert. Het moet raar lopen wil PSV DoDO ons nog inhalen (maar vergeet DoDO niet). Wie weet kunnen wij tegen laagvliegers Almere en Amersfoort ook nog wat klaarspelen. Vooral als Almere zoals ze in deze ronde doen, met 5 man opdagen…
Ronde 6 zijn we vrij, dus op naar ronde 7 op 8 maart, thuis tegen Zeist!
PSV DoDO 2 (1840) – BSG 2 (1922) 3½-4½
1. Dirk Veldhuizen (1954) – Frans Borm (2065) 0-1
2. Erik van Cappellen (1865) – Herman van Engen (1988) 0-1
3. Nerijus Jankovskis (1819) – Ruben Piël (1952) 1-0
4. Daan van Pel (1894) – Theo Slisser (1895) 1-0
5. Mick Schilder (1812) – Rob Disselhoff (1858) 0-1
6. Wessel van Koot (1848) – Tom de Ruiter (1915) ½-½
7. Ferry Lunek (1807) – Paul Tuijp (1866) 1-0
8. Peter Teune (1722) – Kees Jan van Dolder (1840) 0-1