In onze klasse spelen twee teams van Almere: Almere 4 en Almere 6. In de tweede ronde speelden zij al tegen elkaar. Almere 6 won deze clash met 7-1 ! Ook gedurende de rest van de competitie doet Almere 6 het veel beter dan Almere 4. Hoe dit mogelijk is, kwam afgelopen zaterdag opheldering over toen wij met BSG 3 tegen Almere 4 moesten spelen. Het blijkt dat Almere 6 een nieuw team is met allemaal jeugdspelers tussen de 10 en 17 jaar aangevuld met 1 a 2 volwassen die ook als chauffeur fungeren voor de uitwedstrijden. Almere 4 bungelt ergens onderaan de ranglijst en dus verwachtte ik niet veel problemen om onze triomftocht naar het kampioenschap voort te zetten. Dat elke wedstrijd op zich zelf staat en heel onvoorspelbaar kan verlopen bleek ook nu weer.
Als eerste was Cees klaar. Binnen twee uur wist hij een mooi punt te scoren door in de overgang van het middenspel naar het eindspel een toren buit te maken. De toren kon niet worden teruggenomen vanwege mat achter de paaltjes, 1-0. Binnen dezelfde minuut moest Husam op bord 4 capituleren. Husam was niet slecht uit de opening gekomen, maar ondanks dat wist zijn tegenstander toch een koningsaanval op te zetten. Het leek allemaal goed houdbaar, maar juist toen Husam dacht een winnende dreiging uit te kunnen voeren en a-tempo zijn zet deed, bleek dat hij een andere dreiging over het hoofd had gezien. Husam verloor hierdoor zijn Dame en kon gelijk opgeven, 1-1. Zelf wist ik, door een fout van mijn tegenstander, in de opening twee pionnen te winnen. Terwijl ik mijn voordeel langzaam aan het uitbouwen was, kreeg ik ook nog een paard cadeau. Hierna vond mijn tegenstander het wel genoeg en kon ik aan de lekkere erwtensoep van André, 2-1. Tijdens de analyse van mijn partij kwam Gijsbert langs om te vragen of hij remise mocht aanbieden. Heerlijk zo’n team-player die netjes overlegd met zijn captain. Na een blik op de overige borden en op het bord van Gijsbert, leek het mij geen probleem, 2½ – 1½. Bert Kieboom stond op dat moment goed en had een kwaliteit gewonnen in een onoverzichtelijke stelling. Toch leken de meeste wegen naar Rome te leiden voor Bert. Rob Tijssens was niet lekker uit de opening gekomen en kwam direct in de verdrukking door ver opgerukte vijandelijke pionnen tegenover zijn koning. Jeroen zijn tegenstander had wat meer ruimte, maar kon niet makkelijk een gaatje vinden in Jeroen zijn vesting. Bij Beat stond er een gelijk eindspel op het bord, waarbij de pionnen structuur van Beat iets zwakker was vanwege een onverbonden dubbelpion. M.b.v. zijn loper kon Beat beide pionnen verdedigen en was er voor zijn tegenstander geen doorkomen aan. Niet lang daarna werd er (ook na overleg met de captain) remise overeengekomen 3-2. Hierna ging het heel erg mis op het bord van Bert, het blijkt dat toch niet alle wegen naar Rome leiden. Een aanval op zijn Dame dacht Bert te kunnen pareren met een aanval op de Dame van zijn tegenstander. Deze kon echter vluchten naar een veld waar direct een onverdedigbaar stuk van Bert werd aangevallen. Na nog wat schermutselingen bleef Bert een vol stuk achter zonder enige compensatie. Hierdoor kwam de tussenstand op 3-3 en hadden we op de overgebleven borden nog twee lastige stellingen waar we 1½ punt uit moesten zien te halen. Rob zijn tegenstander werd steeds onnauwkeuriger (vermoeidheid?) en Rob won een pion, een matdreiging over de diagonaal hield de Dame van zijn tegenstander vast aan de andere kant van het bord. Hierna kon Rob zijn torens verdubbelen op de open D-lijn. Via een mooie combinatie kon Rob een loper opsluiten en veroveren. Hierna hield zijn tegenstander het wel voor gezien 4-3. Inmiddels had Jeroen ook een stuk (tegen twee pionnen) weten te winnen middels een sluw aftrekschaakje. De overgebleven stelling was nog allerminst duidelijk, waarbij de koning van Jeroen wat meer op de tocht was komen te staan. Op het eerste gezicht leek de stelling gunstiger voor Jeroen en zag het er naar uit dat hij alle dreigingen wel kon oplossen. Echter net nadat Rob het vierde punt had gescoord kreeg Jeroen remise aangeboden. Als captain adviseerde ik hem om in het teambelang dit te accepteren, wat hij vervolgens ook plichtgetrouw deed en hiermee zichzelf als matchwinner kroonde. In andere gevallen had ik Jeroen hoogstwaarschijnlijk geadviseerd om door te spelen, maar Jeroen had de pech dat hij de laatste partij was en met zijn remise de winst veilig stelde. Hierdoor kwam er voor Jeroen wel een einde aan zijn reeks van vier overwinningen uit alle voorgaande ronden.
Uiteindelijk mochten we dus blij zijn met deze (krappe) overwinning, maar waar ik minstens zo blij mee ben is met de teaminstelling en de bereidheid om in het belang van het team door te spelen of remise te accepteren.
De volgende ronde spelen we tegen Amersfoort 5 en in de laatste ronde spelen we tegen Almere 6 hoogstwaarschijnlijk om het kampioenschap.
