Het houdt dit seizoen niet over met het Tweede. Het houdt zo weinig over dat degradatie niet ondenkbeeldig is. We scoren simpelweg niet naar behoren. De enige speler met een plusscore is Rob met 3 uit 4 (wel 4 keer wit) en verder komen we niet boven de 50% uit.
Door Paul Tuijp
Maar. Sinds de laatste wedstrijd staat er nog iemand in de lijst met een positieve score. Door ziekte van Theo (beterschap!) maakte Gustav zijn opwachting. Tegen de dit seizoen nog ongeslagen Gerard Hamers kwam hij erg goed voor de dag.
Bij Rob duurde het iets langer, maar na een standaardwending in zijn lijfopening, stond hij al op plus 2. Ik laat de wending niet zien, wie weet kan hij de komende partijen zo nog een paar punten binnenhalen.
Daarmee hebben we de volle punten wel gehad. Er waren wel kansen op meer. Tom leek wel wat te kunnen beginnen tegen de zwarte koning, maar miste een tactisch grapje, verloor een pion en had nog wel compensatie, maar onvoldoende om door te drukken.
De andere partij waar de uitslag (veel) beter had kunnen zijn was bij die van Frans. Zijn pionoffer in de opening was niet bepaald een succes, maar met gepointeerd middenspel en een tactische grap tussendoor veroverde hij een kwaliteit. Zijn tegenstander had echter wel een stevig loperpaar, de winst zou nooit eenvoudig zijn. Onder enige tijdsdruk en na een zeer sterk getimed remiseaanbod van zijn ervaren tegenstander, miste Frans een ‘stap-2-grap’. Dat koste hem een stuk en daarmee de partij. Zonde. (Ongelooflijk trouwens hoe sportief Frans het verlies dan incasseert en ook nog even vriendschappelijk gaat analyseren…)
Bovengetekende had een niemendalletje tegen de Oekraïense veteraan Kirilov. We kenden allebei ons openingslesje en daarna ging mijn tegenstander nadrukkelijk op zoek naar afruil- en vervlakkingsmogelijkheden. Dat lukte aardig.
Van een heel ander kaliber was het potje van Kees Jan. Ik verklap alvast dat remise de uitkomst is, maar ik zat ernaast en verkeerde de hele partij tussen hoop en vrees. Het begon met vrees trouwens na een mislukte opening. Maar toen zijn tegenstander ging offeren, leek de winst weer voor het grijpen. Met een engine erbij blijkt dat tegen te vallen, maar de kansen zouden nog een paar keer wisselen. Heel spannend is dit moment toch wel.
Wie missen we dan nog? Ruben werd er vrij geruisloos af gezet. Ik heb er niet al te veel van meegekregen, maar in de slotstelling is zwart een kwaliteit kwijt geraakt en hangt alles als los zand aan elkaar. Geen wonder dat Ruben daar geen heil meer in zag en de klok stilzette.
Herman was als laatste bezig om een toreneindspel in de remisehaven te sturen. ‘Alle toreneindspelen zijn remise’, probeerde hij mij gerust te stellen. En zo was het ook.
Een 4-4 dus op het bord. Dat lijkt voldoende voor handhaving, ook al zijn er nog twee wedstrijden te gaan.
We staan nu 7e van de 9 met 5 matchpunten. Er zijn 10 vierdeklassepoules en 9 daarvan hebben ook maar 9 teams. Daar degraderen de nummers 9 en de 3 slechtste nummers 8. Volgt u het nog?
In poule 4H staat de nummer 8 op 2 punten en heeft nog maar 1 wedstrijd te gaan. Die laten we altijd achter ons. Maar ook in de poules B, E en F staan de nummers 8 slechts op 2 punten. In poule I en J hebben ze 3 punten, net zoals onze concurrent Almere. Almere treffen we in de laatste ronde thuis. Kortom. Onze kansen op lijfsbehoud zijn gestegen door deze 4-4. Op 5 april gaan we naar Amersfoort en kunnen we aan alle onzekerheid een einde maken!
Persoonlijke uitslagen
BSG 2 (1957) – Zeist (1901) 4-4
1. Frans Borm (2074) – Arend van Oosten (2063) 0-1
2. Herman van Engen (1996) – Willem-Jan Veltman (1921) ½-½
3. Ruben Piël (1942) – Sergio Harnandan (1932) 0-1
4. Tom de Ruiter (1930) – Wijnand Engelkes (1915) ½-½
5. Gustav ten Kate (2092) – Gerard Hamers (1892) 1-0
6. Rob Disselhoff (1900) – Tom Kalmijn (1818) 1-0
7. Paul Tuijp (1851) – Alexander Kirilov (1827) ½-½
8. Kees Jan van Dolder (1849) – Jorn Brouwer (1838) ½-½
