BSG heeft nipt van degradatiekandidaat Zevenaar gewonnen. In een druk Denksportcentrum werd het 4½-3½, waardoor BSG naar de vierde plaats oprukte in klasse 2A, terwijl de bezoekers praktisch gedegradeerd zijn.
Door Rein Brouwer
Aan het einde van maaltijd die we altijd na een externe schaakwedstrijd met elkaar nuttigen, liet Ton ons delen in de uitpuilende boeken uit zijn schaakbibliotheek. Voor ieder van ons had Ton meerdere boeken uitgezocht die hij met milde hand verdeelde. Als kindertjes rondom de Sinterklaas ontvingen we van de goedheiligman boeken over openingen en grootmeesters en met schaakinzichten en fantastische verhalen.
Mij had Ton onder meer de klassieker De zuiverste liefde is die tussen een man en zijn paard van Max Pam toegedacht, uit 1975. Een boek vol interviews met Nederlandse schakers. Euwe, Donner, Timman en Sosonko, uiteraard, maar ook schakers die de jeugdige lezertjes onder ons waarschijnlijk niet kennen: Barendregt, Bouwmeester, Orbaan, Prins. De titel van het boek is ontleend aan het interview met Hans Ree, die zich vijftig jaar geleden nog druk maakte over Freudiaanse ideeën over schakers als vadermoordenaars en homoseksualiteit. Citaat:
Als homoseksualiteit betekent dat de schaker, in de tijd dat andere jongens achter de meiden aan zitten, met andere mannen aan het schaken zijn, dan kan ik zo’n term wel begrijpen. Schakers bewegen zich in een gezelschap dat vrijwel uitsluitend uit mannen bestaat en waarvan de vrouw buitengesloten is. Als je dat homoseksualiteit wilt noemen, vind ik het best, maar als homoseksualiteit wordt ontleend aan de symboliek van de schaakstukken – de koning als vader – dan wordt het onzin. (…) Schaakstukken zijn meer abstracte krachten, waarmee het wel lekker schuiven is. Maar het prettigste stuk om aan te raken, is voor mij niet de koning of de dame, maar het paard. Nou, ja, misschien heb ik diep verborgen neiging tot bestialiteit. De zuiverste liefde is nu eenmaal die tussen een man en zijn paard.
Aldus Hans Ree in 1975. We zijn 50 jaar verder, de paarden schuiven nog altijd lekker over het bord, maar op Internationale Vrouwendag (8 maart) was het wel Judit die een winstpunt voor ons scoorde!
Hoe verliep de wedstrijd eigenlijk en de partijen? Nou, niet veel bijzonders. We wonnen nipt van een tegenstander die gaat degraderen en die gemiddeld 170 ratingpunten minder heeft dan wij. Beetje gênant. Met nog twee ronden te spelen is de competitie beslist. We gaan niet promoveren en we gaan niet degraderen. De spanning is weg, er staat niets meer op het spel en voor de eer deden we het toch al niet.
Mark was zijn openingsvoorbereiding vergeten en dacht te lang na. Het werd een bloedeloze partij met slecht spel van beide kanten. Remise is dan een uitkomst, hoewel het voor Mark als een verlies voelde.
De tegenstander van Henk was tevreden met een remise en voordat Henk er erg in had zat hij met zwart in een variant waarin alles van het bord ging.
De opening van Ton was een mengelmoes van hybride varianten. Zijn tegenstander verloor veel tijd in deze fase, maar Ton kon daar niet van profiteren. Hij wikkelde af naar een eindspel dat beter voor hem stond, maar na een verkeerde ruil was alle venijn uit de stelling en werd remise overeengekomen.
Timon moet zijn witte openingsrepertoire weer eens oppoetsen, want hij verloor met een opening die hem eerder al zoveel fraaie overwinning bezorgd heeft.
Voor de derde keer dit seizoen liet Rein zijn tegenstander ontsnappen met eeuwig schaak. Dit keer schoof hij in een stelling die totaal uit was zijn paard (!) naar het verkeerde veld.
Jesper trof met zwart zijn gelijke in het voorzichtig manoeuvreren en dichthouden van de stelling, wat leidde tot onduidelijkheid over wie nu er eigenlijk op winst speelde. Het resultaat was remise.
Gelukkig waren er twee overwinningen aan onze kant, waardoor het 4½-3½ voor ons werd. Enigszins geplaagd door ongemak in de dagen voor de wedstrijd ging Ewoud met de zwarte stukken lekker onbevangen en onvoorbereid de wedstrijd in. Zijn tegenstander speelde de meeste partijen tot nu toe met zwart, maar moest nu het spel maken met wit. Dat lukte niet echt. Hij speelde een ‘Temu-opening’, aldus Ewoud, waarin wit geen idee had hoe hij dit moest spelen. Eerst raakte hij een pion kwijt en daarna een kwaliteit. Na 22 zetjes tikte Ewoud geroutineerd het eerste volle punt binnen voor ons.
Judit speelde een leuke partij met wit. Rond zet 20 leek zwart in zetdwang. Judit vond echter geen gemakkelijke manier om door te breken op de koningszijde. Ze creëerde daarom een aantal mogelijkheden op de damevleugel. Met correct spel had zwart dit kunnen houden, maar de positie was tamelijk complex voor zwart. Zwart blunderde, waarna de stelling hopeloos werd.
BSG (2166) – Zevenaar (1992) 4½-3½
1. Henk van der Poel (2221) – Guust Homs (2124) ½-½
2. Ton van der Heijden (2271) – Kevin Verfuerth (2086) ½-½
3. Ewoud de Groote (2254) – Lars Günther (1995) 1-0
4. Judit Clopés Llahi (2156) – Arie Huysman (2056) 1-0
5. Jesper de Groote (2198) – Vincent Pelgrom (1960) ½-½
6. Mark Grondsma (2118) – Dennis Hoenselaar (1935) ½-½
7. Rein Brouwer (2135) – Jos Aalberts (1847) ½-½
8. Timon Brouwer (1975) – Thorsten Brandt (1933) 0-1
