De aanloop naar de voorlaatste wedstrijd van BSG 2 gaat niet bepaald rimpelloos. Rob (in Spanje) en Theo (niet fit) zijn verhinderd en twee invallers hadden we niet eerder nodig. Gelukkig zijn Ruben en Florian (dank heren!) bereid om mee te gaan naar Amersfoort. Daar spelen we tegen het gelijknamige schaakgenootschap.
Door Paul Tuijp
De grootste rimpel is evenwel dat ik mijn bandenspanning nog even wil opvoeren, maar daarbij het ventiel zie breken. Sta je een uur voor vertrek met een lekke band! Vrouwlief is sneller dan de ANWB en in plaats van een bandenwissel vindt een autowissel plaats, om toch met 8 spelers te kunnen verschijnen. Ruben is zo vriendelijk om een extra omweg te maken, zodat we ook allemaal op tijd in het Amersfoortse denksportcentrum zijn.
Goed. De wedstrijd. De speelomstandigheden zijn prima. We zitten rustig en ruim, er is 0.0-bier op de tap en de zon schijnt.
Kees Jan is als eerste klaar. Er lijkt niet veel aan de hand in een eindspel van loper (Kees Jan) tegen paard, maar je knippert twee keer met de ogen en dan is er toch iets misgegaan. Zonde.
We komen op voorsprong, omdat onze IM de eerste de beste kans pakt om te offeren. En het is een sterk offer.
Het vervolg van de wedstrijd laat zien waarom beide teams maar één matchpuntje van elkaar afstaan. De verschillen zijn klein.
Aan mijn eigen bord is het verschil ruim 150 elopunten en mede daardoor bied ik wat lafjes remise aan op het moment, dat ik onder wat druk vandaan ben gekomen en mijn tegenstander een kans op groot voordeel laat schieten. Chess.com is gelukkig niet te streng, in de slotstelling is mijn plusje 0,03. En ik kan dus geen ongelukken meer maken.
Ruben Piël kan ook bijna geen ongelukken maken. In no-time zijn er veel stukken en pionnen van het bord. Hij probeert nog lang steen uit water te persen, maar de remisemarge wordt nergens overgeschreden.
Helaas gaat er bij Florian iets mis. Ik mis de finesses, maar in een scherpe stelling, lijkt Florian alle schepen achter zich te verbranden om het mat te zoeken. Dat blijkt er niet te zijn en dan is de materiële achterstand te groot om nog een resultaat te maken.
Nog is alles niet verloren. Ruben Hilhorst staat twee pionnen voor, oké twee dubbelpionnen, maar er is nog voldoende spel mogelijk. Herman heeft een kwaliteit buitgemaakt (tegen een paard en een pion) en Tom heeft er juist een geofferd en heeft daardoor een mooi initiatief (maar een heel ingewikkelde stelling).
Ruben blijkt niks te kunnen met zijn dubbelpionnen en moet dus berusten in een halfje. Ook bij Tom gebeurt dat, maar wel na enige halsbrekende toeren. Alle lof voor het spel van onze nestor in de slotfase. De slotstelling is misschien nog kansrijk, met drie pionnen voor de kwaliteit, maar de lange partij heeft veel gevergd en ongelukken blijven mogelijk.
Hermans stelling versimpelt steeds meer. En uiteindelijk rest niet andere dan een kale toren tegen een kaal paard. Theoretisch remise en uiteindelijk ook praktisch….
Helaas, een kleine nederlaag. Maar niet te lang getreurd. Ook bij verlies in de laatste wedstrijd kunnen we door de slechtste nummers 8 in andere poules niet meer ingehaald worden en blijven we behouden voor de 4e klasse.
Persoonlijke uitslagen:
Amersfoort 2 (1946) – BSG 2 (1939) 4½-3½
1. Arjan Tissink (2004) – Paul Tuijp (1850) ½-½
2. Alexander Blom (1948) – Tom de Ruiter (1929) ½-½
3. Jeroen Schuil (1935) – Frans Borm (2061) 0-1
4. Bram van Harten (1992) – Herman van Engen (1993) ½-½
5. Peter Reedijk (1984) – Florian Wagener (1936) 1-0
6. Hanjo Petersen (1918) – Ruben Hilhorst (1944) ½-½
7. Henk van Jaarsveld (1904) – Ruben Piël (1953) ½-½
8. Wim Lamme (1885) – Kees Jan van Dolder (1849) 1-0
