In de laatste uitwedstrijd van het seizoen mochten we op pad naar Meppel om daar tegen de plaatselijke schaakvereniging te spelen.
Door Henk van der Poel
Als eerste was de partij van Jesper op bord 3 klaar, zijn tegenstandster rokeerde lang met zwart in een stelling uit een Caro-Kann, waarin het witte plan is om actief te worden op de damevleugel. Dat gebeurde ook in deze partij, nadat er lijnen geopend waren tegen zwarte koning was de partij al snel voorbij. Jesper heeft de partij zelf geanalyseerd.
Meteen daarop volgde helaas een nul voor Timon, zodat de stand weer in evenwicht was. Zijn eigen commentaar is als volgt: “Ik speelde met zwart tegen Alwin Pauptit een opening die ik lang niet gespeeld had. Na de beginzetten had ik al een comfortabele stelling bereikt. De drang om op winst te spelen is met name dit voor mij belabberde seizoen groter dan de kwaliteit van mijn spel. En de daaraan gekoppelde ongeduldigheid een eigenschap die een schaker maar beter kan bedwingen. Mijn breekzet …e5 is thematisch voor deze opening en niet eens zo slecht, hoewel mijn voordeel ermee verdampte. In een poging zo dynamisch mogelijk te spelen deed ik een zet (…Lc5) die er op het eerste aardig uitziet, maar in werkelijkheid een grove fout was. Na een correct afruil door mijn opponent miste ik dat de combinatie die ik in gedachten had helemaal niet kon. Na nog een paar zetten gaf ik op.”
De tegenstander van Judit speelde net als de tegenstanders van Ewoud en Jesper op 1.e4 met de c-pion, echter wel één veld verder, geen Caro-Kann, maar Siciliaans dus. Dit doet me terugdenken aan een anekdote over Bent Larsen. Hij speelde op jonge leeftijd een keer wat aarzelend zijn c-pion naar c5, waarop zijn tegenstander na afloop opmerkte: “Ik dacht eerst dat je van plan was om Caro-Kann te spelen!” Hierop reageerde Larsen met op de opmerking: “Als ik nu op deze leeftijd al Caro-Kann speel, wat kan ik dan nog spelen als ik oud ben?” Judit kreeg dus Siciliaans op bord en het werd de Löwenthal-variant met op de 9e zet van zwart …d5, ze had er toen al spijt van dat ze zich hier op ingelaten had. Het is inderdaad bijna niet te doen, zonder parate theoretische kennis en met de wetenschap dat de tegenstander het wel goed kent, om op alle complicaties in te gaan. Gelukkig zag ze tijdig een mogelijkheid om de scherpe varianten te omzeilen en lukte het om het spel in een rustiger vaarwater te leiden. Hierna duurde de partij, zonder nog spannend geweest te zijn, tot aan de 32e zet waarop remise overeengekomen werd.
Invaller Gustav (voor Mark die verhinderd was) speelde op bord 6 en kreeg met zwart te maken met een gesloten Siciliaan, waarin wit snel Lh6 speelde, op zich is dat niet zo gevaarlijk, maar als je het niet weet en het achter het bord moet bedenken kan het toch lastig zijn om juist te reageren hierop. Gustav koos ervoor om de loper te slaan waardoor hij niet meer aan rokeren toe kwam. Toen de stelling in het centrum open ging werd hem dit uiteindelijk fataal.
Op bord 4 kreeg Henk met zwart te maken met een door Sokolov (heeft in de sponsortijd nog voor BSG gespeeld) in een online cursus aanbevolen bestrijdingswijze van het Nimzo-Indisch. Niet duidelijk is of zijn tegenstander het wist, het werd in elk geval niet genoemd na afloop. Als Henk zijn repertoireboek over de Nimzo goed gelezen had, dan had hij kunnen weten over de aanbeveling van Sokolov, nu zag hij het pas een dag na de partij. De online aangeboden cursussen worden meestal gemaakt met de sterke NNUE-engines (Efficiently Updatable Neural Network), dus dan zal het wel kloppen wat er beweerd wordt. Na een iets minder nauwkeurige elfde zet stond het volgens Stockfish 17 gelijk, was de elfde zet wel nauwkeurig geweest dan zou zwart iets beter gestaan hebben volgens Stockfish 17. Allemaal voor wat het waard is, het gaat vaak om kleine verschillen en als je niet precies snapt waarom een evaluatie gegeven wordt dan heb je er verder ook niet veel aan. Op de vijftiende zet volgde een ernstige fout, die gelukkig niet afgestraft werd. Wit miste een winnend stukoffer op de negende zet waarna het weer gelijk stond. Na nog 10 zetten werd er in een gelijke stelling, “zeroes” oftewel 0.00 volgens Stockfish 17, tot remise besloten.
Na de vijf beëindigde partijen keken we tegen een 3-2-achterstand aan. Gelukkig stond Rein op bord 7 gewonnen, na een rustige opening wist hij langzaam maar zeker zijn tegenstander in de problemen te brengen met als resultaat een gedekte vrijpion op d6, en de winst zou slechts een kwestie van tijd zijn. Hier het fragment van de partij met de aantekeningen Rein.
Met de overwinning van Rein werd de stand in evenwicht gebracht, 3-3 dus. In de twee resterende partijen lag remise als resultaat het meest voor de hand, dat werd het uiteindelijk ook.
Ton speelde op bord 2 tegen Richard Berendsen, hun speler met de hoogste rating, die hem al op de beginzet verraste. Het werd toch een boeiende partij met een ingewikkelde strategische stelling doordat zwart zijn centrum opgaf met …exd4 voor het verkrijgen van een mooie diagonaal. Wit won de zwakke pion op d6, maar door een petite combinaison won zwart die weer terug. In een eindspel dat ontstond leek een herhaling van zetten de meest logische mogelijkheid, maar wit probeerde het toch nog even. In tijdnood speelden beide spelers niet geheel nauwkeurig, zoals uit de analyse bleek. Toen alle kruitdampen uiteindelijk waren opgetrokken resteerde een remisestelling.
Op bord 1 kreeg Ewoud, net als Jesper, met een Caro-Kann te maken. Dit is erg populair tegenwoordig. Zijn tegenstander speelde uiterst solide en het lukte Ewoud, ook na lang aandringen niet om iets concreets te bereiken. In een toreneindspel waarin ook de laatste pionnen van het bord zouden gaan werd er remise overeengekomen. Jammer voor Ewouds tweede plaats in de topscorerslijst van klasse 2A.
Daarmee werd de eindstand bepaald: 4-4. Gezien het ratingoverwicht op een aantal borden toch een wat teleurstellend resultaat. Veel maakt het niet uit, omdat vooraf al duidelijk was dat het hoogst haalbare een derde plaats in de eindstand zou kunnen zijn. Dat kan misschien nog steeds als we in de laatste ronde thuis van het al gedegradeerde Schaakwoude weten te winnen.
MSV (2038) – BSG (2142) 4-4
1. Rienk van den Berg (2034) – Ewoud de Groote (2257) ½-½
2. Richard Berendsen (2252) – Ton van der Heijden (2218) ½-½
3. Marrit Adema (1799) – Jesper de Groote (2192) 0-1
4. Ferdinand Binnendijk (2023) – Henk van der Poel (2227) ½-½
5. Menno van Koningsveld (2144) – Judit Clopés Llahi (2164) ½-½
6. Micha Jans (2029) – Gustav ten Kate (1984) 1-0
7. Bas Dudink (1997) – Rein Brouwer (2127) 0-1
8. Alwin Pauptit (2022) – Timon Brouwer (1963) 1-0
