Afgelopen zaterdag 4 oktober speelden wij onze tweede KNSB-wedstrijd tegen opponent ASV 2. 4 oktober betekent dierendag en zouden we extra lief zijn voor onze paarden. Vorig jaar hadden we een smadelijke nederlaag geleden tegen hetzelfde team, dus waren we gebrand op een revanche en zouden de koe bij de horens vatten.
Door Ton van der Heijden
Het was hondenweer en het regende cats and dogs, zoals de Engelsen het zo treffend zeggen. De hele middag was er een kletterend geluid te horen op het platte dak. Zou het dak het houden? De grote gymzaal was gevuld met minimaal 140 schakers. Daartussen liep een aantal figuren rond die zo in ZZ Top konden meespelen. ZZ Top was een popgroep uit de jaren 80 van de vorige eeuw. Een van hun grootste hits was deze.
Voor mijzelf was dit de eerste KNSB-wedstrijd dit seizoen. De vorige wedstrijd moest ik verstek laten gaan aangezien ik op vakantie was in Wenen. Een prachtige stad waar ik in 2011 een schaaktoernooi speelde in het mooie raadhuis. Dit keer onder andere naar het oudste koffiehuis (sinds 1876) geweest. Een prachtige plek waar indertijd een schaakzaal gevestigd was. Hier moeten grootheden als Réti hebben geanalyseerd. Niet met de campingschaakstukken waarmee wij vandaag zouden spelen, maar met mooie houten Staunton-stukken.
Koffiehuis in Wenen.
Ik had in ieder geval genoeg inspiratie opgedaan voor onze wedstrijd. Voor de partij maakte ik me nogal druk over de campingschaakstukken en de plastic borden waarmee we zouden spelen. Dit is misschien een beetje mierenneuken, maar ik ben hier nogal gevoelig voor. In mijn partij zat gelukkig alles mee. Ze komen op het licht af, placht Lodewijk prins te zeggen. Zo ook in deze partij.
Mijn goeie schaakmaat Eric Braun woont in Arnhem en zou ongetwijfeld onze wedstrijd bezoeken als hij niet momenteel in Arco een toernooi zou spelen. Hij noemt mij altijd de Naardense buizerd, aangezien een buizerd bekend staat om zijn gevaarlijke aanvallen. In het Naardermeer, waar ik vlak bij woon, zijn trouwens ook de nodige buizerds gesignaleerd.
Als tweede mocht Rein een punt aan het scorebord toevoegen. ASV 2 had nogal wat spelers door elkaar gehusseld en Rein speelde tegen hun sterkste speler, Léon van Tol. Daar was trouwens in deze partij weinig van te merken. Er moet bij gezegd worden dat hij negen jaar niet had geschaakt. Dat daardoor de tactiek als eerste achteruitgaat bleek wel uit deze partij (stap-2-grap). In een zijvariant van de Tarrasch moest onze wijze uil (niet die van Minerva) een plan bedenken. De doorbraak e4 was het juiste plan. Zwart dacht achteloos wat te ruilen, maar werd verrast door een beresterke vork op d5.
Zwart had hier meteen kunnen opgeven, maar dat was wel erg vroeg. Dan maar dooremmeren. Rein speelde het daarna technisch bekwaam uit.
Timon had een metamorfose ondergaan. Hij was letterlijk zo glad als een aal. Wellicht zou dat handig zijn in zijn partij (tweede bord) tegen de sterke en ervaren Peter Boel. Na een snelle dameruil verwacht je niet dat het tactisch wordt. Het werd toch een spannend tactisch gevecht. Dat kun je wel aan onze knuffelbeer overlaten. Toen Timon een Trojaans paard binnenliet moest hij oppassen. Door een onnauwkeurige koningsmanoeuvre was Timon het bokje. Hij was toch niet zo glad als een aal.
De partij van Jesper was een slangenkuil waar de honden geen brood van lusten. Van deze chaos aan stukken kon ik geen chocola maken. Tegenstander Sander Berkhout had zijn paarden op b4 en c4, terwijl die van Jesper op b3 en c3 stonden. Een koddig gezicht. Als een echte paardenmenner wist Jesper zijn paarden naar de actievere velden b5 en c5 te dirigeren, terwijl zijn tegenstander geen raad wist met zijn paardenpaar. Toen hij ook nog (ten onrechte) zijn loper ruilde in een eindspel kon Jesper met zijn a-pion doorrennen naar dam.
Paard en wagen.
Judit scoorde een zeer belangrijk punt. Wel grappig was dat zij tegen de enige andere dame speelde van ASV, Fleur Westerhof. Judit heeft bij haar Whatsapp als achtergrond een egel, haar lievelingsdier. Een egeltje ziet er schattig uit, maar kan ook akelig steken. Dat heeft Fleur wel gemerkt!
Over het nieuwe openingsexperiment kon Judit heel tevreden zijn. Wit speelde de opening niet helemaal correct, waardoor Judit een comfortabele middenspelstelling kon bereiken. Wit wachtte teveel af, waarna Judit een aanvalstelling kon opbouwen. In tijdnood was zij echter iets te snel met een onnauwkeurige doorbraak in het centrum, waardoor Fleur verschillende kansen kreeg. De resulterende stelling was een complete chaos. Wit moest in hoge tijdnood de juiste (tactische) verdediging vinden waarna zij zou kunnen winnen.
Het cruciale halfje werd door Ewoud gescoord tegen Tom Bus. Beide spelers waren eigenlijk poeslief voor elkaar. Na de nodige voorbereiding kon Ewoud e5 doorzetten waarna zwart met een achtergebleven pion bleef zitten. Wit kon echter niet met zijn paard naar het mooie veld d5 springen zonder materiaalverlies. Het paard moest de eigen stelling blijven verdedigen. Als een spin in het web wachtte Ewoud nog af op een foutje van Tom Bus. Dat kwam echter niet, waarna geen van beide spelers nog vooruitgang kon boeken. De remise was wel de terechte uitslag en daarmee waren de matchpunten in de knip.
De laatste twee partijen gingen helaas verloren voor BSG.
Henk had duidelijk zijn dag niet. In het begin ging alles over rozen. Als een sluwe vos had hij wit in de opening geheel overspeeld met een zeer originele opzet met …g5 en …h5. Er ontstonden bij de witte koningsstelling allerlei gaten. Die stelling stonk als een bunzing! De vraag was hoe Henk zou binnenkomen op de zwarte velden. De tegenstander bleek echter een kat met negen levens. Henk kon niet direct profiteren. Na een onnauwkeurige 16e zet van Henk kreeg wit de kans door een tijdelijk pionoffer een winnend voordeel te verkrijgen. Die weelde kon wit niet verdragen en hij maakte op zet 28 een fout waarna het tij keerde en Henk weer gewonnen kwam te staan. Ook Henk nam deze kansen helaas niet waar. Tegenstander Folke van Dorp ontsnapte als een paling in een emmer snot.
Toen Henk ook nog een remisekans liet lopen, ging zijn stelling naar de haaien en was het gedaan met onze man. Op buitengewoon gehaaide wijze wist de tegenstander het ontstane dame eindspel te winnen.
Als laatste van alle pak ‘m beet 70 borden was Mark nog aan het schaken. Mark moest tegen de sterke Rob van Helvoort, die verrassenderwijs aan een laag bord zat. Hij is de enige speler in de zaal die met een koptelefoon mag spelen. Ik weet niet naar welke oorwurm (ZZ Top?) hij heeft geluisterd, maar het had wel succes. Rob kreeg positioneel voordeel doordat Mark zwak werd op de witte velden door ruil van zijn loper. Toen Mark ook nog een kwal verloor zonder compensatie leek het een gelopen race. Mark vocht als een leeuw voor een halfje. Hij stond op een gegeven moment vier pionnen achter in een eindspel van dame en toren. De witte koning stond echter op de tocht en er dreigde remise door eeuwig schaak. Wit wist echter met een paar sterke zetten zijn stelling te consolideren. Na een fraaie koningswandeling was het uit. Mark heeft gewerkt als een paard, maar dat heeft helaas niet mogen baten. Complimenten Mark voor je ausdauer! Ik zou hondsmoe worden van zulke lange partijen.
Na deze zwaarbevochten zege kan ik alleen maar zeggen dat ik apetrots ben op jullie.
Op 1 november gaan we weer knallen, dan tegen En Passant, maar we zullen de huid van de beer niet verkopen voordat die geschoten is.
ASV 2 (2108) – BSG (2147) 3½-4½
1. Tom Bus (2111) – Ewoud de Groote (2222) ½-½
2. Peter Boel (2103) – Timon Brouwer (1928) 1-0
3. Otto Wilgenhof (2111) – Ton van der Heijden (2212) 0-1
4. Folke van Dorp (2147) – Henk van der Poel (2222) 1-0
5. Sander Berkhout (2098) – Jesper de Groote (2188) 0-1
6. Fleur Westerhof (1999) – Judit Clopés Llahi (2172) 0-1
7. Léon van Tol (2206) – Rein Brouwer (2138) 0-1
8. Rob van Helvoort (2086) – Mark Grondsma (2094) 1-0
